Είχες μια ψυχή καθαρή, ευκολοδιάβαστη και όμορφη... μάτια που φώτιζαν σκοτάδια... έβρεχε... και ήταν υπέροχος ο καιρός, γιατί δεν άφηνε τα δάκρυα σου να φανούν στο αδηφάγο πλήθος ανθρώπων, που διψούν για ψέμα και αίμα...
Στεκόσουν εκεί, αδιαφορώντας για τον άνεμο, που το μόνο που κατάφερνε ήταν να ανακατεύει τα μαύρα σου μαλλιά ...
Η ευγένεια σου, δεν σου επέτρεπε να βρέξεις το παράπονο σου στον καιρό...
Ούτε λέξη... μόνο εκείνα τα μάτια τα όμορφα και καθαρά να κοιτάζουν μπροστά, ποτέ πίσω ...
Πάντα σε αγαπούσα και τώρα πιο πολύ... συνεχίζει να βρέχει...
έρχομαι με ένα πανωφόρι...
έρχομαι να σ´ αγκαλιάσω...
περίμενε... έρχομαι ...
