Διάβασα τις προηγούμενες ημέρες ένα άρθρο του συναδέλφου Ηλιά Μεγαγιάννη στο Ραδίοφωνο http://style100fm.gr/ απο την Σητεία στο οποίο κείμενο αναδείκνυε το θέμα της εγκατάλειψης του τοπικού γηπέδου του χωριού Χανδρά.
Συγκεκριμένα έγραψε :
Έντονα τα σημάδια εγκατάλειψης στο πανέμορφο οροπέδιο της δημοτικής ενότητας Λεύκης, φαινόμενο επαναλαμβανόμενο ανά την περιφέρεια του δήμου Σητείας. Συνηθίζουμε να λέμε «μία εικόνα χίλιες λέξεις», όμως στην προκειμένη περίπτωση και μπροστά στην εικόνα που παρουσιάζει το γήπεδο του Χανδρά, τα λόγια είναι περιττά.
Απολύτως δικαιολογημένη η αγανάκτηση των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, οι οποίοι περιμένουν εδώ και χρόνια την επιμέλεια της Δημοτικής Αρχής. Η πολυετής εγκατάλειψη είναι εμφανής και έχει ως αποτέλεσμα την αποστέρηση της αθλητικής υποδομής από τους ποδοσφαιρόφιλους των κοντινών δημοτικών διαμερισμάτων (Αρμένοι, Ζήρος, Χανδράς).
Εικόνες ντροπής που καταγράφουν το αποτέλεσμα της εγκατάλειψης, ως γεγονός που δεν αλλάζει με τις πρόσφατες υποσχέσεις για αναβάθμιση των εγκαταστάσεων. Ωστόσο, επειδή πρόκειται για μία υπαρκτή ανάγκη, ευελπιστώ ότι η Δημοτική Αρχή δεν θα μείνει στις υποσχέσεις της, αλλά θα προσφέρει (έστω και αργά!!!) το έργο που αποστέρησε τόσα χρόνια από τους συνδημότες μας.
Ο λόγος που αλιεύσαμε το κείμενο ήταν διπλός.
Καθεαυτού η εικόνα της εγκατάλειψης και η όλη πορεία έως την σημερινή κατάσταση, αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισης απο τα διαδικτυακά σχόλια πολιτών, φορέων και θεσμικών παραγόντων του δήμου.
Εντύπωση προκαλεί τουλάχιστον για αυτούς που δεν έχουν ασθενή μνήμη, η όμορφη ελληνική φράση ( Παραλάβαμε χάος ) αλλά θα, θα, θα, τα φτιάξουμε όλα.
Στις σημερινές δύσκολες οικονομικές εποχές γνωρίζουμε όλοι μας ότι η αποκατάσταση υποδομών, λόγω διαφορετικής στόχευσης διοχέτευσης κονδυλίων, δεν αποτελεί πρωταρχικό στόχο στις τοπικές κοινωνίες αλλά και ευρύτερα. Μάλιστα τον συγκεκριμένο ρόλο πλέον τον έχουν αναλάβει άτυπα οι εθελοντικές δράσεις σωματείων, και συνανθρώπων.
Στις πιθανές αντιπαραθέσεις μέσω των διαφορετικών απόψεων που γράφονται στο διαδίκτυο, είναι λογικό ( όσο υπάρχει ακόμα η λογική και η εξήγηση της λέξης ) να κατατίθενται απόψεις, θέσεις, προτάσεις, πικρίες, και ίσως και να δημιουργούνται φορτισμένες στιγμές.
Καταθέτοντας την δική μας άποψη συνεχίζει ο γραφών
( Αντώνης Γενναράκης ) αναφέροντας ότι εκφράσεις εκπροσώπου της σημερινής δημοτικής αρχής όπως
( Όπου ανακατωθείτε σπέρνεται το διχασμό ,την καταστροφή και τον όλεθρο . Εμάς δεν μας πήρε καιρό να καταλάβουμε πως παίζεται το παιχνιδάκι .
Σας ξέραμε από την αρχή, χαίρομαι που ενοχλει το ύφος μου γράψτε μου κι άλλα .)
δεν ταιριάζουν σε θεσμικούς παράγοντες του δήμου Σητείας αλλά και κάθε εκπροσώπου αρχής.
Ο δήμος Σητείας και η δημοτική ομάδα που τον απαρτίζει θεωρώ ότι έχει μοναδικό γνώμονα την αντιμετώπιση προβλημάτων, την στόχευση για ένα καλύτερο αύριο και την συλλογικότητα, η οποία όταν υπάρχει δημιουργεί τις ανάλογες καταστάσεις για ανάπτυξη.
Η επόμενη ημέρα μετά τις κάθε εκλογές είναι κοινή για όλους τους πολίτες του κάθε δήμου. ( Οι μέν και οι δέν ) έκτος απο ένα πολύ καλό τηλεοπτικό σήριαλ θεωρώ ότι δεν πρέπει να εμφανίζεται και στις οθόνες της καθημερινότητας.
Ο πολίτης που εκλέγεται απο τους συνδημότες του, και αποκτά δημόσια θέση οφείλει να παλέψει για όλους τους πολίτες, για κάθε σπιθαμή, ίσως ενός άχαρου Καλλικρατικού δήμου.
Οφείλει να αγκαλιάσει, και να παραθέσει με επιχειρήματα και όχι με ύβρεις και απειλές τις θέσεις της δημοτικής αρχής, και να σεβαστεί τις απόψεις συναθρώπων που πιθανόν εκπροσωπούν την αντιπολίτευση.
Η Ευγένεια του λόγου τις περισσότερε φορές κέρδισε τους συναθρώπους απο τις περιπτώσεις της ειρωνείας.
Με την στοχοποίηση και την απαξίωση δημοτικών συμβούλων και πρωτίστως συμπολιτών ο μόνος που θα βγεί χαμένος είναι ο ίδιος ο δήμος, η ίδια κοινωνία ευρύτερα.
ΛΥΠΑΜΑΙ
Η εξωστρέφεια ενός δήμου ( Δήμος Σητείας ) που παλεύει να αντιμετωπίσει την υπόλοιπη Ελλάδα ώς κάτω Ραχούλα, άς γίνει όπλο - δύναμη να παλέψει με τον εσωτερικό του ευατό πρώτα.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
