Στον κάμπο και στων λόφων τα ριζά,
τρία λευκά κοπάδια,
γύρω από μιαν αρχόντισσα εκκλησιά.
Στα πόδια τους λιβάδια,
κατάφυτα απ' του Βάκχου τη χαρά.
Κορφούλες χαμηλές, αναγερτές,
τη Βαγγελίστρα, το Σταυρό κορώνα
κι ολούθε ελιές, και δάση αμυγδαλιές,
που κάνουν άνοιξη τα μέσα του χειμώνα.
Όλα απαλά, κι απλά και βιβλικά
μια Εδέμ, να ξαποστάσεις.
Σ' άδολα μάτια, σ' άδολη καρδιά,
να πιεις την ομορφιά, την ανθρωπιά,
την καλοσύνη να χορτάσεις.
Τρεις χάντρες στο γιορντάνι τ' ουρανού,
τρία χωριά, μια χάρη, ένα καμάρι.
Μα την καρδιά μου εγώ, του μεσιανού
θα κάμω ένα σινιάλο να την πάρει,
στη ζέστα του σπιτιού του πατρικού.
Σαν όλα εκεί, θάναι απαλό το δειλινό,
κι ανάερο το σκοτάδι,
στην κλίνη μου θα γύρει τρυφερό,
να με κοιμίσει κάποιο βράδυ,
μ' ένα σκοπό παλιό, λικνιστικό.
Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη
ΠΗΓΗ - http://talos.stef.teiher.gr/vhatz/KATO%20HORIO/Il%20mio%20paese%20-%20Fourni.html
