Σε ένα ταξίδι στην Κρήτη μιας άλλης εποχής μάς προσκαλεί ξεφυλίζωντας το βιβλίο - ποιητική Συλλογή με τίτλο "Βιώματα-Παιδικές αναμνήσεις" ο Κωνσταντίνος Μαρκατάτος. Με 4.706 στίχους σε κρητική διάλεκτο, ο ποιητής μας γυρίζει πίσω στο χρόνο, περιγράφοντας τις ξέγνοιαστες παιδικές του αναμνήσεις στο Σκινιά όπου μεγάλωσε. Σε μια Κρήτη αγνή, για να θυμηθούν οι παλιοί και να γνωρίσουν οι νέοι...
«Εξιστορώ με το στυλό όσα 'ζησα και είδα κοπέλι και είναι χρέος μου αυτό για την πατρίδα. Γιατί άλλαξαν οι καιροί, οι εποχές γυρίσαν κι όλα εσβήσαν τα παλιά και ξελησμονήσαν.
Οι αναμνήσεις μου 'ρχονται, μες στο μυαλό χορεύουν, σ' αυτό το άψυχο χαρτί να τυπωθούν γυρεύουν», γράφει ο ίδιος στον πρόλογο της έκδοσης.
Οι αναμνήσεις μου 'ρχονται, μες στο μυαλό χορεύουν, σ' αυτό το άψυχο χαρτί να τυπωθούν γυρεύουν», γράφει ο ίδιος στον πρόλογο της έκδοσης.
Σημειώνεται πως η Συλλογή, η οποία μάλιστα έχει βραβευτεί με έπαινο από τη Σύγκλητο της Ακαδημίας Αθηνών.
Ο κ. Μαρκατάτος είχε τη χαρά το βιβλίο του να προλογίσει ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ειρηναίος, ο οποίος στάθηκε ιδιαίτερα στη χρήση της κρητικής διαλέκτου.
Όπως έγραψε: «Χαίρομαι πολύ για την κρητική διάλεκτο, την οποία χρησιμοποιεί ο συγγραφέας με τρόπο άνετο, ελεύθερο και αυθεντικό στο βιβλίο αυτό. Είναι ένας μέγας πλούτος αυτή η διάλεκτος, αγκαλιάζει και εκφράζει όλη τη ζωή, τα πάντα. Είναι ένας ολόκληρος όμορφος κόσμος. Πλούσιος, αληθινός. Όλο αυτόν τον πλούτο τον εγκαταλείψαμε ως λαός, τον περιφρονήσαμε, τον εξεχάσαμε. Εχάσαμε την ταυτότητά μας. Εγίναμε φτωχοί και φοβισμένοι. Εχάσαμε την αυθεντικότητά μας.
Το βιβλίο αυτό ανασταίνει τη διάλεκτό μας, τη χρησιμοποιεί με όμορφο τρόπο, αυθεντικό, μας την προσφέρει, μας εκπλήσσει. Μας δίδει έναν κόσμο ξεχασμένο, πεταμένο. Γιατί να χάσουμε και ξεχάσουμε ένα τέτοιο μεγάλο πολύτιμο πλούτο; Θερμότατα συγχαρητήρια στον κ. Μαρκατάτο, το συγγραφέα του βιβλίου αυτού. Προσφέρει τόσα πολλά στον αναγνώστη του βιβλίου του. Επαναφέρει το γλωσσικό πλούτο, τον ξεχασμένο. Είναι μεγάλη και πολύτιμη η προσφορά του. Τιμημένος, ευλογημένος Κρητικός άνθρωπος.
Το άλλο μεγάλο δώρο του βιβλίου αυτού εις τον αναγνώστη του είναι το αγκάλιασμα όλης της ζωής. Τίποτα δεν απορρίπτει. Όλα τα ήθη και τα έθιμα, οι παραδόσεις, όλη η ζωή επαναφέρεται, ανασταίνεται. Όλη η αφθονία της ζωής, όλα τα πράγματα της ζωής μας. Ο ευλογημένος τρόπος ζωής με τον οποίο έζησαν οι πρόγονοί μας. Τρόπος ατόφιος, καθαρός, αυθεντικός, σίγουρος»...
Δυο λόγια για τον ποιητή έγραψε και ο Γιώργος Βιτώρος: «Από το Σκινιά ο δημιουργός αυτού του υπέροχου έργου δεν κρατεί "καρυοφύλλι" και "σασεπώ" σαν τον πρόγονό του, το φλογερό οπλαρχηγό Ρίζου, Εμμανουήλ Μαρκατάτο, που πάλευε στα βουνά τους Τούρκους το 1866-'69, το 1878, το 1896 και το1897-'98 να ελευθερώσει τούτο τον Άγιο Τόπο. Ο Κωστής Μαρκατάτος κρατά καλαμάρι και βουτώντας το στση ζεστής και προικισμένης του καρδιάς το αίμα παλεύει να μη χαθούν και ξεχαστούν οι συμβουλές, οι ορμήνιες, οι αξίες, οι εικόνες, τα ήθη, τα έθιμα, η γλώσσα και όλα αυτά που αποτελούν την παράδοση, αλλά ορδινιάζοντάς τα σε μια πολύχρωμα βούργια να τα παραδώσει αυτός ο ευλογημένος καλόσειρος και κατεχαρής ποιητής στα παιδιά μας».
Όπως έγραψε: «Χαίρομαι πολύ για την κρητική διάλεκτο, την οποία χρησιμοποιεί ο συγγραφέας με τρόπο άνετο, ελεύθερο και αυθεντικό στο βιβλίο αυτό. Είναι ένας μέγας πλούτος αυτή η διάλεκτος, αγκαλιάζει και εκφράζει όλη τη ζωή, τα πάντα. Είναι ένας ολόκληρος όμορφος κόσμος. Πλούσιος, αληθινός. Όλο αυτόν τον πλούτο τον εγκαταλείψαμε ως λαός, τον περιφρονήσαμε, τον εξεχάσαμε. Εχάσαμε την ταυτότητά μας. Εγίναμε φτωχοί και φοβισμένοι. Εχάσαμε την αυθεντικότητά μας.
Το βιβλίο αυτό ανασταίνει τη διάλεκτό μας, τη χρησιμοποιεί με όμορφο τρόπο, αυθεντικό, μας την προσφέρει, μας εκπλήσσει. Μας δίδει έναν κόσμο ξεχασμένο, πεταμένο. Γιατί να χάσουμε και ξεχάσουμε ένα τέτοιο μεγάλο πολύτιμο πλούτο; Θερμότατα συγχαρητήρια στον κ. Μαρκατάτο, το συγγραφέα του βιβλίου αυτού. Προσφέρει τόσα πολλά στον αναγνώστη του βιβλίου του. Επαναφέρει το γλωσσικό πλούτο, τον ξεχασμένο. Είναι μεγάλη και πολύτιμη η προσφορά του. Τιμημένος, ευλογημένος Κρητικός άνθρωπος.
Το άλλο μεγάλο δώρο του βιβλίου αυτού εις τον αναγνώστη του είναι το αγκάλιασμα όλης της ζωής. Τίποτα δεν απορρίπτει. Όλα τα ήθη και τα έθιμα, οι παραδόσεις, όλη η ζωή επαναφέρεται, ανασταίνεται. Όλη η αφθονία της ζωής, όλα τα πράγματα της ζωής μας. Ο ευλογημένος τρόπος ζωής με τον οποίο έζησαν οι πρόγονοί μας. Τρόπος ατόφιος, καθαρός, αυθεντικός, σίγουρος»...
Δυο λόγια για τον ποιητή έγραψε και ο Γιώργος Βιτώρος: «Από το Σκινιά ο δημιουργός αυτού του υπέροχου έργου δεν κρατεί "καρυοφύλλι" και "σασεπώ" σαν τον πρόγονό του, το φλογερό οπλαρχηγό Ρίζου, Εμμανουήλ Μαρκατάτο, που πάλευε στα βουνά τους Τούρκους το 1866-'69, το 1878, το 1896 και το1897-'98 να ελευθερώσει τούτο τον Άγιο Τόπο. Ο Κωστής Μαρκατάτος κρατά καλαμάρι και βουτώντας το στση ζεστής και προικισμένης του καρδιάς το αίμα παλεύει να μη χαθούν και ξεχαστούν οι συμβουλές, οι ορμήνιες, οι αξίες, οι εικόνες, τα ήθη, τα έθιμα, η γλώσσα και όλα αυτά που αποτελούν την παράδοση, αλλά ορδινιάζοντάς τα σε μια πολύχρωμα βούργια να τα παραδώσει αυτός ο ευλογημένος καλόσειρος και κατεχαρής ποιητής στα παιδιά μας».
Με μια φωνή να στέκονται κλαρίνο τα κοπέλια κι όταν δεν θα'χω όρεξη ούτε φωνή ή γέλια,κι όντε δα ρίχνω τη γριλιά όλοι να κατουριουνται, πομεσα μου να τσ'αγαπω Κ αυτοί να με φοβούνται. .. Μα ήντα σου λέω η τρελή και μ'εβγαλε στο κλάμα, μόν'την υγεία μας δινε μας κι άλλο δεν θέλω πράμα....Αφού το ωραιότερο δώρο μου χεις χαρίσει, μ'εκανες Μ Α Ν Α που μπορεί τον πόνο να αγαπήσει, γιατί με πόνο γεννησα θεέ μου τα παιδιά μου,βλεπε μου τα κι ας καμουνε κομματια την καρδιά μου....
Ως πότε οι δυνατοί της γης στο χρήμα θα πιστεύουν,και τους αδύναμους λαούς θα καταδιναστευουν...Κων/ος Μαρκατατος..
ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ
