Μια σύντομη συζήτηση με την Κωνσταντίνα Χαριτάκη για το «Σημείο Μηδέν»
Υπό έκδοση βρίσκεται το πρώτο βιβλίο της Κωνσταντίνας Χαριτάκη, από τις Εκδόσεις Ραδάμανθυς
Συντάκτης: Χρήστος Τσαντής
-Συναντηθήκαμε με την Κωνσταντίνα Χαριτάκη, ένα απόγευμα για καφέ. Δώσαμε ραντεβού στο ενετικό λιμάνι και περπατήσαμε ανταλλάσσοντας κάποιες σκέψεις σχετικά με το βιβλίο της που βρίσκεται υπό έκδοση από τις Εκδόσεις Ραδάμανθυς. Ο τίτλος του είναι "Σημείο μηδέν", και από αυτό ακριβώς θα ήθελα να ξεκινήσω την κουβέντα μας. Τι σημαίνει το "Σημείο Μηδέν";
Κωνσταντίνα Χαριτάκη: Πριν απ’ όλα, σ’ ευχαριστώ για τον όμορφο περίπατο στο ενετικό λιμάνι. "Σημείο μηδέν" για έμενα είναι το κάθε τι καινούριο ή κάτι το οποίο επαναλειτουργεί κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Είναι η ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε κάποια πράγματα και να αποδεχτούμε πως όλα στη ζωή κάνουν τον κύκλο τους.
-Αυτός ο κύκλος αποτελεί και το θέμα του βιβλίου σου; Πες μας λίγα πράγματα για την ιστορία που περιγράφεις.
Κωνσταντίνα Χαριτάκη: Πράγματι, μέσα από την ιστορία της πρωταγωνίστριας του βιβλίου μου προσπαθώ να περάσω ακριβώς αυτό το μήνυμα. Οι ανθρώπινες σχέσεις παντός τύπου (φιλικές, επαγγελματικέ, ερωτικές), η φύση η ίδια η ζωή όλα κάνουν τον κύκλο τους. Η Αλεξία, η ηρωίδα μου, αποφάσισε κάτω από όχι και ευχάριστες συνθήκες να κλείσει έναν κύκλο στη ζωή της και να ορίσει το δικό της σημείο μηδέν σε μια άγνωστη για αυτήν πόλη, χαράζοντας έναν καινούργιο κύκλο. Το γεγονός αυτό τις χάρισε νέες εμπειρίες και την βοήθησε να καταλάβει πως οι κύκλοι κλείνουν.
-Πώς προέκυψε η ιδέα της συγγραφής του βιβλίου;
Κωνσταντίνα Χαριτάκη: Ήταν κάτι αυθόρμητο. Μια εσωτερική ανάγκη να εκφραστώ, να εκφράσω απόψεις και συναισθήματα για όλα αυτά τα οποία βλέπω να συμβαίνουν γύρω μας.
-Πού διαδραματίζονται τα γεγονότα της ιστορίας; Φαντάζομαι ότι τα Χανιά και η Κρήτη θα έχουν ιδιαίτερη θέση μέσα στο βιβλίο σου.
Κωνσταντίνα Χαριτάκη: Ναι! Σωστά το φαντάζεσαι. Η ιστορία ξεκινάει από τα Χανιά, φτάνει στη Ζάκυνθο και με μικρές αλλά σημαντικές στάσεις και στην υπόλοιπη Κρήτη κλείνει τον κύκλο της κάπου στο Ηράκλειο. Και σε ότι αφορά το χρονικό πλαίσιο, η ιστορία εξελίσσεται στη σημερινή εποχή, αλλά με ιστορικές
πινελιές του κάθε τόπου που μας κάνουν να ταξιδέψουμε νοερά σε άλλες εποχές.
-Κωνσταντίνα, ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Κωνσταντίνα Χαριτάκη: Θα ακουστεί πολύ κοινότυπο, όμως ο επαναστατικός λόγος του Καζαντζάκη είναι ο αγαπημένος μου. Ακολουθεί ο Λουντέμης γιατί πάντα περιμένουμε τις κερασιές να ανθίσουν και φέτος.
-Και αυτές; Ανθίζουν ή ζούμε σε μια ιστορική περίοδο που είναι επίκαιρο όσο ποτέ το "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται";
Κωνσταντίνα Χαριτάκη: Μα μετά τη σταύρωση έρχεται η ανάσταση και πάντα θα έχουμε μέσα μας έναν Καπετάν Μιχάλη που θα μας βοηθάει να βρούμε το δρόμο για τις ανθισμένες κερασιές... δύσκολος αλλά αξίζει τον κόπο.
-Άρα, κατά κάποιον τρόπο επιστρέφουμε στο σημείο μηδέν;
Κωνσταντίνα Χαριτάκη: Ναι θα μπορούσε. Εξάλλου από το ίδιο σημείο μηδέν μπορούμε να χαράξουμε άπειρους ομόκεντρους κύκλους. Αυτή είναι πιστεύω και η μαγεία της τέχνης, το ότι ο κάθε ένας ερμηνεύει το ίδιο έργο (ζωγραφική, ποίημα, κ.λπ.) με διαφορετικό τρόπο.
-Όπως οι ζωγραφιές στο βιβλίο σου: η εικόνα του εξωφύλλου και μία ακόμα στις εσωτερικές σελίδες. Θέλεις να μας παρουσιάσεις τους καλλιτέχνες που τις ζωγράφισαν;
Κωνσταντίνα Χαριτάκη: Ακριβώς... όπως αυτές οι ζωγραφιές. Οι καλλιτέχνες που τις ζωγράφισαν είναι οι κόρες μου, η Αναστασία και η Κωνσταντίνα, και τις ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό. Ζωγραφιές ανεκτίμητες για εμένα. Οι ζωγραφιές τους που κοσμούν το βιβλίο μου, είναι εμπνευσμένες από τους "κύκλους" του Β. Καντίνσκι. Ανεκτίμητες και πολύτιμες για εμένα...
-Νομίζω ότι έτσι μπορούμε να κλείσουμε αυτή την πρώτη, σύντομη, συζήτησή μας με τον καλύτερο τρόπο.
Κωνσταντίνα Χαριτάκη: Κι εγώ πιστεύω πως είναι καλά έτσι. Σ’ ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκες. Καλό βράδυ.
Για τη συζήτηση:
Χρήστος Τσαντής, Κωνσταντίνα Χαριτάκη
