Αρχιμανδρίτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.
Ο Αρχιμανδρίτης Ευμένιος Τσελεντάκης, κατά κόσμον Νικόλαος, το τέταρτο κατά σειρά παιδί από τα επτά του ζεύγους Θωμά και Άννας Τσελεντάκη, γεννήθηκε στης 10 Φεβρουαρίου 1923 στο χωριό Άγιος Θωμάς Ηρακλείου Κρήτης. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του. Από παιδί 6 ετών ένοιωσε έντονη κλίση για την Εκκλησία η οποία δυνάμωσε βοηθώντας τον θείο του Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο Καραγιαννάκη στον Ι. Ναό του Αγίου Θωμά, οι δε Μοναχές Ξένη Πατακού και Συγκλιτική Μαστοράκη τις οποίες επισκέπτονταν συχνά στο μοναστήρι της Παναγίας Καρδιώτισσας, του ενέπνευσαν την αγάπη προς τον Μοναχισμό.
Σε ηλικία 17 ετών φεύγει κρυφά από όλους και φθάνει στο Άγιο Όρος και γράφεται στην Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Σχολή του Αγίου Όρους. Η Σχολή κλείνει με την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και ως δόκιμος και κατόπιν Μοναχός μονάζει στην Ι. Μονή Ξηροποτάμου με το όνομα πλέον <<Ευμένιος>>. Το 1945 πηγαίνει στην Θεσσαλονίκη και ως διάκονος εις τον Ι. Ναό της Οσίας Ξένης αποφοιτά από το Γυμνάσιο και μπαίνει στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτησή του διορίστηκε καθηγητής στην Εκκλησιαστική Σχολή Ξάνθης και χειροτονείται Ιερέας και Αρχιμανδρίτης. Το 1956 πηγαίνει στην Νέα Υόρκη Αμερικής με υποτροφία και μετά 2 μήνες διορίστηκε και ως Ιερατικός Προϊστάμενος εις τον Ιερό Ναό της «Μεταμορφώσεως του Σωτήρος» τον οποίο αποπεράτωσε και διακόσμησε, έργο πολύ δύσκολο και πολυδάπανο. Μετά από την αποπεράτωση του έργου αυτού ο Αρχιμανδρίτης Ευμένιος ανέλαβε να πραγματοποιήσει το όνειρο της κοινότητος: το κτίσιμο και άνοιγμα Ελληνικού Σχολείου και κέντρου επιμορφώσεως των Ελληνοπαίδων της κοινότητος. Και αυτό το σπουδαίο και πολύ δύσκολο έργο ο Αρχιμανδρίτης Ευμένιος το έφερε εις πέρας με επιτυχία. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως κατόπιν εισηγήσεως του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ.κ Ιακώβου, απένειμε στον Αρχιεπίσκοπο Ευμένιο το Οφφίκιο του «Αρχιμανδρίτου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας».
Φιλότιμος, πράος και καλοσυνάτος δεν ξέχασε την γενέτειρά του τον Άγιο Θωμά, που βοήθησε να εξωραϊστεί το νεκροταφείο, έχτισε το Ναϊδιο της Αγίας Φωτεινής, διαμορφώθηκε ο χώρος της Μονής της Παναγίας Καρδιώτισσας και άλλα πολλά. Το χωριό του σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ονόμασε έναν δρόμο του «Οδός Αρχιμανδρίτου Ευμενίου». Το 1995 γύρισε στην Ελλάδα και εκοιμήθει το 2000 στη Θεσσαλονίκη. Ετάφη κατά την επιθυμία του στο νεκροταφείο του χωριού του Αγίου Θωμά στον τάφο που ο ίδιος έκτισε δίπλα στον τάφο των γονέων του.
