Το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία βρισκόταν μέσα στον οικισμό Καρύδι. Η θέση της μονής, όπου σήμερα απλώνεται η πλατεία του χωριού, έχει κλίση προς τα δυτικά, υψόμετρο 512 μ. και ορατότητα από τον οικισμό ως το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου σε κοντινό ύψωμα.
Το 1960 το καθολικό του μοναστηριού κατεδαφίστηκε και στη θέση του οικοδομήθηκε νέος μεγάλος ομώνυμος ναός, που σήμερα λειτουργεί ως ενοριακός και πανηγυρίζει στις 20 Ιουλίου· είναι σταυροειδής με τρούλο και έχει διώροφο κωδωνοστάσιο.
Δε σώζονται άλλα κατάλοιπα του μοναστηριού.
Η μονή μνημονεύεται το 17ο αιώνα. Η παλαιότερη γνωστή αναφορά στον Προφήτη Ηλία και ένα μοναχό της μονής, τον Ιωαννίκιο Κατσαρά, γίνεται το 1607· γι’ αυτό και η ίδρυσή της τοποθετείται πριν από αυτήν τη χρονολογία. Το 1623 ένας ευγενής από το Επάνω χωριό της Φουρνής παραχωρεί ένα κτήμα του κοντά στη μονή στον καλόγερο Θεοδόσιο Πεδιώτη, που διαμένει στη μονή, στο μετόχι Καρύδι.
Το 1630 ο ευγενής Νικολάκης Μπαρμπαρίγος από το Καστέλι Φουρνής παραχωρεί το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία με τα κτήματά του στο Θεοδόσιο Πεδιώτη, ο οποίος κατοικεί σε αυτό τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Ο Πεδιώτης στην απογραφή του 1635 δηλώνει το μοναστήρι, στο οποίο κατοικεί, στη Φουρνή, στην τοποθεσία Καρύδι, ενώ το 1640 τό παραχωρεί στη μονή Αρετίου και ο ίδιος διαμένει πλέον στο γειτονικό μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, που ανήκει στο Αρέτι από το 1612. Στο συμβόλαιο παραχώρησης διαφαίνεται ο αγροτικός και κτηνοτροφικός χαρακτήρας της ζωής του μοναχού, που μάλλον ήταν πλούσια και άνετη.
