Θαλασσινό
αεράκι, ξημερώνει όπως παλιά
Ήρθες
ξανά κι έγινε γνώριμος ο δρόμος
Νοτιά
του Μάρτη, τα αφίλητα αγαπώ,
Όσα μου φέρνει, της
καρδιάς ο ταχυδρόμος.
Βραχιόλι
κόκκινο, στο χέρι δυο κλωστές
Η
μια, βελούδινη απ’ τη σκέψη σου, όταν κλαίει
Η
άλλη, για όσες μου είπες, λέξεις λιγοστές
Για
ένα χάδι τρυφερό που ακόμα καίει.
Ντύνονται
οι μάγισσες της νύχτας τα φτερά
Τον
Έρωτα ξορκίζουν με βοτάνια στο φεγγάρι
Φαρέτρα κόκκινη σε χέρια φλογερά
Σ’
αυτόν του Μάρτη τον καιρό τον ταξιδιάρη.
Πάγωσε
μέσα στο μυαλό το άπιαστο σκοτάδι
Ό,τι
απ’ το χτες απόμεινε, η εικόνα σου θολή
Αν
πάψεις να ’σαι όνειρο, θα σβήσω το σημάδι
Να
μεταλάβω άλλο φιλί σε νύχτα αμαρτωλή.
Πως
ν’ αρνηθείς το δάκρυ και της Άνοιξης το φως
Αυτό
που γέρνει το πρωί στο αγέννητο λουλούδι
Κι
αν στα παράλογα θα μείνω αιώνια ναυαγός
Για
εσένα της ψυχής το σ’ αγαπώ και το τραγούδι.
Να
φύγω, ήρθε η ώρα κι ας μην έφυγα ακόμα
Λήθη
κεντούν, μαύρες σκιές και ξωτικές του Μάρτη
Απ’
τα δεσμά του Έρωτα αλύτρωτο το σώμα
Στης
κουρσεμένης Άνοιξης το πιο ψηλό κατάρτι.
Αύριο… εν’ ονόματι
της Αγάπης
Από καρδιάς σας
εύχομαι καλό μήνα
Ζωή
Δικταίου
Κέρκυρα
29 Φλεβάρη 2016
