Το τελευταίο αντίο είπαν την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου σε έναν σημαντικό πνευματικό άνθρωπο και φίλο της Βιάννου , τον Μαρίνο Ι. Ιδομενέως. Ήταν λογοτέχνης πολυγραφότατος και συγγραφέας του τρίτομου λεξικού της Κρητικής Διαλέκτου (Το Κρητικό Γλωσσάρι, Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου) που περιλαμβάνει πολλές χιλιάδες λήμματα με πρωτότυπες μαντινάδες και παροιμίες .
Ήταν άνθρωπος με ευθυκρισία, που τον διέκρινε η αγάπη για την παράδοση και ο σεβασμός στην ιστορία του τόπου μας. Για όλη του τη ζωή στάθηκε ταπεινός, μα και ακάματος εργάτης του πολιτισμού και αφήνει σπουδαίο έργο, παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Ενώ νοσηλευόταν πριν μερικούς μήνες, ενημερώθηκε από μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Πνευματικού Κέντρου για την επικείμενη έκδοση του ημερολογίου μας και με συγκινητική γενναιοδωρία συνέθεσε και μας παραχώρησε το παρακάτω ποίημα αφιερώνοντάς το στη θυσία της Βιάννου.
Εκφράζουμε εγκάρδια στους οικείους του τη βαθιά μας θλίψη και τη συμπαράστασή μας στο πένθος τους.
" Πράξη ντροπής της ανθρωπότητας"
Το άγαλμα της λευτεριάς που βρίσκεται στη Βιάννο
φέρνω συχνά μες το μυαλό και μαύρες σκέψεις κάνω.
Σκέφτομαι τα εγκλήματα που κάμαν οι ναζήδες
και μέσα μου πολλώ λογιώ ξεσπούνε καταιγίδες.
Σεπτέμβρης και ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος
και για την μπόρα του φονιά ήταν ετοιμασμένος.
Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός πλανούνται στον αέρα
και με μια μαύρη κόλαση μοιάζει ετούτη η μέρα.
Ένας αλύπητος φονιάς με σίδερα ζωσμένος
από του Χίτλερ τους πιστούς έτσι δασκαλεμένος,
με βόλια, ξίφη και φωτιά το θάνατο σκορπίζει
με τόση αγριότητα που και βουνά ραγίζει.
Πολλών αθώων Βιαννιτών πυκνό το αίμα τρέχει
κι η αγριάδα του εχθρού σταματημό δεν έχει.
Όλα αυτά κι αν πέρασαν δεν είναι ξεχασμένα,
γιατί βαθιά μες το μυαλό είναι ζωγραφισμένα.
Κι εύχομαι από σήμερο άλλη σαν τούτη Βιάννο
να μην υπάρξει πουθενά στον κόσμο τον απάνω.
Μαρίνος Ι. Ιδομενέως
Hράκλειο 9-11-16
