Η Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου δεν υπάρχει πια! Αυτό το ίδρυμα που τόσο συνδέθηκε με την πλούσια ιστορία αυτής της πόλης, με τις τόσες θύμησες και αναμνήσεις. έσβησε όπως έσβησε κι η πινακίδα στη γωνία του δρόμου που περνά από μπροστά της για να μετονομασθεί από οδό Ακαδημίας σε οδό Ανδρέα Παπανδρέου.
Πρίν απο 1 χρόνο όπως πρώτοι είχαμε επισημάνει απο το ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ η χαρακτηριστική ταμπέλα του έτους 1956 εντός του κτηρίου σήμα κατατεθέν στον τοίχο κατέβηκε. μετά απο την πτώση ενός γράμματος που ευτυχώς έπεσε όταν το σχολείο ήταν κλειστό και δεν υπήρχαν μαθητές στην αυλή.
Είχε συμβεί και η αποκόλληση ενός μεγάλου κομματιού από την ταράτσα.
Η κακή συντήρηση και το πέρασμα των χρόνων έφεραν και την πτώση των τελευταίων αναμνήσεων όλων όσων περνούσαν έξω απο το σχολείο.
Η διεύθυνση και ο σύλλογος γονέων απευθυνόμενοι στον δήμο Ηρακλείου πήραν την απάντηση ότι πρέπει να γίνει μόνωση και σειρά εργασιών στην ταράτσα που βρίσκεται πάνω απο την ταμπέλα γιατί τα νερά που λιμνάζουν απο τις βροχές θα την ξανά ρίξουν .
Μετά απο 1 χρόνο και έπειτα απο σειρά ενεργειών τόσο του συλλόγου Γονέων, όσο και της διεύθυνσης του σχολείου η ταμπέλα της Παιδαγωγικής Ακαδημίας ξανατοποθετήθηκε σήμερα Δευτέρα 16 Ιανουαρίου .
Η πολύτιμες και άμεσες απο πλευράς διάθεσης αλλά και πόρων αντιδημαρχίες Παιδείας, και Τεχνικών έργων φρόντισαν να ξεκινήσουν σειρά εργασιών που αποτελούνταν απο μονώσεις, σοβαντίσματα, και βαψίματα έτσι ώστε να μπορέσει να τοποθετηθεί ξανά η ταμπέλα και να παραμείνει με πολύ πιο ελπιδοφόρες και δυνατές βάσεις για το μέλλον.
Η εταιρεία του κύριου Μαυρογιάννη Ιωάννη STAMBA ανέλαβε την διαδικασία δημιουργίας και τοποθέτησης της νέας πλέον αλλά ιστορικής ταμπέλας του σχολείου.
Πρόκειται για ένα πιο ελαφρύ μεταλλικό υλικό, κομψό και γυαλιστερό .
Τέλη περίπου του 1956 η Ακαδημία μεταφέρεται στην οδό Ακαδημίας, τη σημερινή Ανδρέα Παπανδρέου. Η γνωστή διεύθυνση ήταν Ακαδημίας, αριθμός 10.
Την ίδια εποχή , επειδή ο χώρος δεν επαρκούσε για να στεγάσει την Παιδαγωγική Ακαδημία, ο στρατηγός Γεώργιος Κατεχάκης (Καπετάν Ρούβας), που είχε λάβει μέρος στο Μακεδονικό Αγώνα, μετέπειτα υπουργός Στρατιωτικών και στρατιωτικός διοικητής Κρήτης, δώρισε το χώρο που βρίσκονται σήμερα τα 53ο και το 54ο Δημοτικά Σχολεία για να χτιστεί η νέα Παιδαγωγική Ακαδημία και τα Πρότυπα σχολεία της. Στα σχέδια υπολόγιζαν να φτιάξουν το σχήμα Π που έχει σήμερα το κτίριο. Στα σχέδια επίσης σύμφωνα με τα οποία θα χτίζονταν τα σχολεία συμπεριλαμβάνονταν και πολλοί βοηθητικοί χώροι. Υπολογιζόταν να καταλήξουν σε εγκαταστάσεις κατά τα πρότυπα της Μαρασλείου και Αρσακείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών. Έφτιαξαν όμως μόνο το δυτικό και το νότιο τμήμα του.
Πιστεύω κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι πως η κίνηση αυτή δε θα έβρισκε σύμφωνο ούτε αυτόν τον μεγάλο Έλληνα πολιτικό. Οι ιθύνοντες της πόλης μας μα και οι διδασκαλικοί σύλλογοι αντί να παλέψουν για να κρατήσουν το παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου στο Ηράκλειο θέλησαν να διαγράψουν ό,τι θύμιζε Παιδαγωγική Ακαδημία. Ίσως αύριο να σκεφτούν να αφαιρέσουν και τα τελευταία εναπομείναντα στοιχεία , αυτά της προμετωπίδας της Δυτικής πτέρυγας (νομίζω ότι υπάρχουν ακόμη). Ευτυχώς για μας τους Ηρακλειώτες γενικά, ο κόσμος της πόλης ονομάζει το δρόμο «οδό Ακαδημίας»
ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΦΤΑΙΝΕ - ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΛΑΓΟΥΔΙΑΝΑΚΗ
΄Ενα πρικύ χομόγελο πορίζει 'πό τ'αχείλι
κι αναστορούμαι του Στρατή μπένα του Μυριβήλη.
Χαμόγελο στα χείλη μου πίκρας αφήνει στάμπα
θυμάται σαν εχάθηκε του Παλαμά η λάμπα.
Η λάμπα γράφει του Στρατή του Μυριβήλη μπένα
του έργου του Παλαμικού είδε όλη τη γέννα.
Είδε όλη τη γέννηση του στίχου κάθ' αράδα
και γίνηκε αγιοκάντηλο για όλη την Ελλάδα.
Μα ήρθενε ο χαλασμός που φέρνει πλήσα λύπη
και χάλασε του ποιητή τη λάμπα και το σπίτι.
Το σπίτι του δε σώθηκε, η λάμπα έχει σβήσει
ποτέ δε θα ξαναβρεθεί οπίσω να γυρίσει.
Δεν είν' αυτό πρεπούμενο,δεν είν' αυτό τιμή μας.
κειμήλια να χάνονται ωσάν του Ποιητή μας.
Το κάθα έθνος πρέπει του το χρέος του να κάνει
κειμήλια και ιερά δεν πρέπει να τα χάνει.
Η Μυριβήλεια γραφή θύμησης τρικυμία
μου φέρνει απόξω σαν περνώ 'πό την Ακαδημία.
Του Κάστρου ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ θυμούμ' ΑΚΑΔΗΜΙΑ
απού 'χαμε στα νιάτα μου την πρώτη γνωριμία.
Ακαδημία-Ηράκλειο με ανοιχτές αγκάλες
χρόνους πολλούς ξετέλεψε δασκάλους και δασκάλες.
Ακαδημία-Ηράκλειο με θύμησες γεμάτη
στην Ιστορία την Καστρινή τιμητικό κομμάτι.
Ακαδημία-Ηράκλειο μ' ατζυμπραγό το ζάλο
εκειά ονειρευτήκανε πλήσες γενιές δασκάλω.
Και από κεια στα διάπαντα τσ' Ελλάδας σα βρεθούνε
για κάθε Ελληνόπουλο τη χέρα ντου βαστούνε.
΄Ηρθανε αλλαξοκαιριές με βούλα και φιρμάνι
και την Ακαδημία του το Κάστρο τηνε χάνει.
Πλια ύστερα κι άλλο χαμό τελάλης θα φωνάξει:
"η Ακαδημία,η οδός, τ' όνομα να τ' αλλάξει".
Κοντό ποια λέξη να πα βρεις καλά να την ταιριάσεις
στσι βιαστικές,στσι εύκολες, "στο πόδι" αποφάσεις.
Κι εδά εδά στην υστεριά κι άλλα μαντάτα λένε
τσ' Ακαδημίας πόμειναν "τα γράμματα μα φταίνε".
Η άστοχη απόφαση, "το πλούτος τσ' αμαθείας"
καλεί το νέο "Ιωσήφ τον απ' Αριμαθείας".
Φταίχτες είναι τα γράμματα,να τ' αποκαθηλώσει
στο υπόγειο τση λησμονιάς εκειά να πα τα χώσει.
Εδώκα ντου τση λησμονιάς στη χέρα το σφουγγάρι
ν' αρχίξει τα σβησίματα κι "ο χάρος όποιος πάρει".
Σβήνετε γή δε σβήνετε το ίδιο σασε κάνει
δε σβήνεται ό,τι γραφτεί με τση καρδιάς μελάνι.
Μούδ΄η καρδιά μούδ' η ψυχή δε βάνει προθεσμία
παντοτινή τζη θύμηση θα 'ν' η ΑΚΑΔΗΜΙΑ!!!
Κωστής Λαγουδιανάκης 27/1/2016
