MΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΘΕΟΥ ΜΙΑ ΝΕΑ ΖΩΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ.ΓΕΜΑΤΟΣ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.
ΠΕΡΝΕΙ ΜΟΡΦΗ.ΠΝΟΗ.ΦΡΟΝΤΙΔΑ.ΣΤΟΡΓΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΙΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΕΣ ΕΓΓΟΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΣΜΕΝΟΥ ΦΥΤΟΥ
[ ΒΑΣΙΛΙΛΙΑΣ? ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ? ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ] 1/11/2016........
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΙΣ ΙΑΤΡΙΝΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΟΗΘΗΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ!!!
ΠΕΡΝΕΙ ΜΟΡΦΗ.ΠΝΟΗ.ΦΡΟΝΤΙΔΑ.ΣΤΟΡΓΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΙΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΕΣ ΕΓΓΟΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΣΜΕΝΟΥ ΦΥΤΟΥ
[ ΒΑΣΙΛΙΛΙΑΣ? ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ? ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ] 1/11/2016........
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΙΣ ΙΑΤΡΙΝΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΟΗΘΗΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ!!!
Ο ξάδερφος μου Μιχάλης Χαιρέτης, ο πατέρας, ο παππούς, ο άνθρωπος.
δίνει την δικό του αγώνα εδώ και λίγες ημέρες ξανά ...στο Βενιζέλειο νοσοκομείο Ηρακλείου.
3 υπέροχα παιδιά, 2 εγγόνια, ανθρώπους που τον αγαπούν και τον εκτιμούν, συνανθρώπους που τον στηρίζουν και τον απαρτίζουν στα μικρά, στα μεγάλα στα απλά...
Το παλιό μου αφεντικό, ο ξάδερφος μου Μιχάλης, μάστορα με εργαλειοθήκη με έκανε πρίν απο 30 χρόνια κοντά.
Η παράξενη ιστορία ενός ανθρώπου που νικάει , που αντιμετωπίζει, που παλεύει με ουσιώδη, που μεταδίδει, που προσφέρει και δεν ζητάει τίποτα.
Το γέλιο, οι πλάκες, η διάθεση παρέας, η αγάπη, η οικογένεια τα όνειρα και οι στιγμές.
Ο βασιλικός που ανθίζει και αρωματίζει ψυχές.
Ο ελπιδοφόρος γιορτάζει σήμερα τετάρτη 2 νοεμβρίου και ο Μιχάλης με πήρε τηλέφωνο και μου διηγήθηκε εν τάχει την μικρή ιστορία ενός βασιλικού που ο ρόλος του στην μάνα γή και στις μυρωδιές της ζωής των ανθρώπων είναι να ελπίζει, να φέρνει , να δίνει.
Αρκετούς μήνες πρίν τον φύτεψε σε ένα απλό ποτηράκι στο νοσοκομείο, τον φρόντισε και τον μοιράστηκε με τα μάτια... σε όλους όσους ελπίζουν και παλεύουν.
Μου διηγείται... βγήκα απο το νοσοκομείο αλλά περνούσα συχνά πυκνά και έβλεπα φίλους που ήμασταν μαζί, και στο νού μου είχα το βασιλικό .Από την πατρίδα του την Ινδία (όπου θεωρείται ιερό φυτό, αφιερωμένο στον Κρίσνα και τον Βισνού) τον έφερε στη χώρα μας ο Μέγας Αλέξανδρος ως φυτό του βασιλιά. Δεν είχε όμως καλή τύχη στην αρχή. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν του έτρεφαν εκτίμηση, καθώς πίστευαν ότι οι σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες που τον φιλοξενούσαν και ότι η έντονη μυρωδιά του ήταν είδος κατάρας. Τον θεωρούσαν λοιπόν σημάδι θανάτου.
Τον μεταφύτευα σε μεγαλύτερο χώρο και ώς δια μαγείας ο βασιλιάς μοσχομύρισε τον τόπο και έγινε μέλος της οικογένειας μας, της ελπίδας μας.
Μικρούς ή μεγάλους σκοπούς αναζητάς, δρόμους χωμάτινους που ξάφνου γίνονται στρωμένοι και πλημμυρισμένοι απο εικόνες.
Το προσωπικό του νοσοκομείου τον αγκάλιασε τον βασιλικό, όπως αγκαλιάζει κάθε ψυχή που μοσχοβολά και ανασαίνει.
Στήν τέχνη της κηπουρικής περιπλανήθηκε ο Μιχάλης και με σύνεργα της στιγμής δημιούργησε αυτόματο τρόπο ποτίσματος. έξω στο μπαλκόνι του νοσοκομείου δίπλα στο παράθυρο εκεί που μπαίνει και βγαίνει το φώς, εκεί που ανοίγει η κουρτίνα και ξεπροβάλει η ελπίδα και η κανονική ροή της ζωής.
τΤο μεγαλείο της δύναμης του ξαδέρφου μου είναι απίστευτο.
Βαπτίζει την εγγονή του σε λίγες ημέρες απο τον γίο του Σπύρο και ανυπομονεί να δεί και την άλλη του πριγκίπισσα που απέκτησε απο την κόρη του Σοφία όσο καιρό είναι πάλι στο νοσοκομείο.
Και η ελπίδα και η όρεξη είναι ο δρόμος, τα μπουμπούκια,του οι μυρωδιές του κάθε του κλώνου είναι το χέρι που περιμένει να ξαναπιάσει.
Λέμε ότι ο καθένας έχει τον δρόμο του, αλλά εγώ πιστεύω ότι ο καθένας έχει πολλούς παράδρομους να διαβεί και μέσα απο αυτά τα μικρά σοκάκια να ανακαλύψει πως στα απλά είναι η θέα. σεένα παράθυρο, σε πράσινα φύλλα, σε μια μυρωδιά, σε ματάκια νεογέννητα, σε εικόνες που ακόμα δεν έχεις δεί και σε περιμένουν.
ΞΑΔΕΡΦΕ ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΘΑ ΠΕΡΑΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ
ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ
Στη ζωή υπάρχουν δύο τινά: ή στραβός ειν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε, όπως έλεγη και ο παππούς μου. Ακόμα δεν έχω καταλάβει, για να είμαι ειλικρινής. Τελικά η ζωή είναι από μόνη της περίπλοκη; Ή εμείς είμαστε οι μυστήριοι της ιστορίας; Γιατί αναγκαστικά ένα από τα δύο θα ισχύει. Μάλλον το δεύτερο.
Μας αρέσει η βροχή, αλλά κρατάμε ομπρέλες. Το χειμώνα ψάχνουμε τον ήλιο, αλλά το καλοκαίρι παραπονιόμαστε για τη ζέστη. Θεωρητικά λέμε ότι η υγεία, η αγάπη, η φιλία, η οικογένεια είναι ό,τι μπορεί κανείς να ζητήσει απ’ τη ζωή. Αλλά στην πράξη δε σταματάμε εκεί. Πάντα θέλουμε περισσότερα. Και η ειρωνεία; Τα εκτιμούμε μόνο όταν τα στερούμαστε προσωρινά ή τα χάνουμε οριστικά. Η αλήθεια είναι ότι δε θα ξέραμε πώς είναι το φως, αν δεν υπήρχε το σκοτάδι. Αντίστοιχα, μόνο μέσα στα δύσκολα συνειδητοποιούμε πόση αξία έχουν οι καλές στιγμές.
Στην παγίδα αυτή έχουμε πέσει ή θα πέσουμε όλοι κάποια στιγμή. Και δυστυχώς ή ευτυχώς δεν αρκεί ένα απλό παραπάτημα για να το καταλάβεις. Σκέψου την ελεύθερη πτώση. Βασίζεσαι στο αλεξίπτωτο. Αλλά αυτό δεν ανοίγει. Ε, εκεί λοιπόν είναι που θα κάνεις τις πιο αληθινές ευχές: με τα μάτια ερμητικά κλειστά και την ανάσα σου κομμένη. Και τελικά μάντεψε: το αλεξίπτωτο άνοιξε, αλλά δέκα λεπτά μετά εσύ είσαι διαφορετικός άνθρωπος. Από εκεί που ήθελες να πετάξεις, άρχισες να εκτιμάς αυτό που κάθε μέρα βαριόσουν: να περπατάς στο έδαφος. Δε λέω ότι δεν πρέπει να ζητάμε φτερά, αλλά ας μην υποτιμάμε και τα πόδια μας.
Είναι απίστευτο το πόσο μας νοιάζει σε ποια σχολή θα περάσουμε, τι αυτοκίνητο θα αγοράσουμε, που θα πάμε διακοπές το καλοκαίρι. Και ξεχνάμε το βασικότερο: ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δε θα είχε σημασία αν δεν είχαμε υγεία, ώστε να μπορούμε να το απολαύσουμε.
Να είσαι έτοιμος. Θα περάσεις δύσκολες μέρες και ακόμα πιο δύσκολα βράδια. Θα φτάσεις στα όριά σου. Θα τα ξεπεράσεις και θα βρεις καινούρια για χάρη του ανθρώπου σου που υποφέρει. Θα έρθουν στιγμές που θα σου κόψουν τα πόδια. Ο φόβος και ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός, εσύ όμως θα τους κάνεις σύμμαχο. Μόνο έτσι θα βγείτε απ’ αυτή τη διαδικασία ζωντανοί. Και ακόμα περισσότερο, πιο δυνατοί. Όμως σε καμία περίπτωση μην παραιτηθείς. Αυτές τις στιγμές οι δυνάμεις και οι αντοχές σου είναι και δικές του.
Γιατί τα δεδομένα αλλάζουν γρήγορα σε ζητούμενα. Να είσαι ευγνώμων που όταν ξυπνάς το πρωί μπορείς να δεις τη θέα από το παράθυρό σου. Ακόμα και αν είναι κεραίες και ταράτσες. Γιατί άλλοι είτε δεν μπορούν να σηκωθούν απ’ το κρεβάτι, είτε δεν μπορούν καν να τη δουν. Και θυμήσου: όποιος έχει υγεία, έχει ελπίδα. Και η ελπίδα είναι τα πάντα.
Τα “χαζά» πράγματα που θεωρούμε σημαντικά ήταν τόσα πολλά.
Οι κοντινοί μας άνθρωποι είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να μας τύχει.
Όταν έχεις δίπλα σου την οικογένεια και τους φίλους σου, όλα γίνονται πιο εύκολα. Η αγάπη και η συμπαράσταση που δείχνουν είναι ανεκτίμητες!
Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα για να χαίρεσαι που τα έχεις ζήσει και τόσοι πολλοί άνθρωποι στους οποίους θα είσαι πάντα ευγνώμων.
Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και η κάθε αρρώστια έχει τα δικά της “μυστικά”. Όσο και αν η προχωρήσει η επιστήμη, όση έρευνα και αν γίνει, όσα στατιστικά στοιχεία και αν δούμε, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι περνάει ο διπλανός μας.
Ξαφνικά, το παρόν γίνεται πιο ρευστό και αβέβαιο από ποτέ. Τίποτα δεν θεωρείς δεδομένο. Ζήστε την κάθε στιγμή και απολαύστε ό,τι μέχρι τώρα θεωρούσατε δεδομένο.
Σχόλια
