Ο Ζαρός είναι κωμόπολη, με 2.215 κατοίκους βάσει της απογραφής του 2001 , στην επαρχία Καινούργιου του νομού Ηρακλείου. Το χωριό είναι ευρύτερα γνωστό από το ομώνυμο εμφιαλωμένο νερό (φυσικό ή ανθρακούχο) που διατίθεται στην αγορά την τελευταία εικοσαετία. Ο Ζαρός βρίσκεται στις νότιες υπώρειες του όρους Σαμάρι, που αποτελεί παρακλάδι του Ψηλορείτη..
Η απόστασή του από το Ηράκλειο είναι γύρω στα 45 χιλιόμετρα. Παράγει ελαιόλαδο, σταφίδα , εσπεριδοειδή, κηπευτικά, χαρούπια και κτηνοτροφικά φυτά. Η ονομασία του χωριού προέρχεται από το πληθυντικό μόριοΖα και το ρήμα ρέω, ρους και σημαίνει πολλά νερά
Το Δημοτικό διαμέρισμα Ζαρού αποτελείται από την έδρα, το Ζαρό αλλά και:
τις Κούρτες [ 1 κάτοικος το 2001] , σε υψόμετρο 390 μέτρων, νότια του Ζαρού. Βρίσκονται 55 χλμ. από το Ηράκλειο. Στην αρχαιότητα ήταν μινωικός οικισμός.
τη Μονή Αγίου Αντωνίου Βροντησίου [ 3 κάτοικοι το 2001 ], σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από το Ζαρό. Χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και έχει θέα προς την πεδιάδα της Μεσαράς και προς τα Αστερούσια Όρη.
Στο εσωτερικό του χωριού υπάρχουν 3 εκκλησίες. Στα βόρεια βρίσκεται ο παλιός ναός του Αγίου Νικολάου με τοιχογραφίες. Σήμερα είναι μοναστήρι Παλαιοημερολογιτών.
Στην έξοδο βόρεια του χωριού υπάρχει φαράγγι. Εκεί βρίσκεται η πηγή Βότομος, μια περιοχή κατάφυτη με πλατάνια, εκτροφείο πέστροφας και με μία τεχνητή λίμνη.
Ανάμεσα στα άλλα, στο Ζαρό υπάρχουν περιφερειακό ιατρείο, ΚΕΠ, νηπιαγωγείο, δημοτικό σχολείο, γυμνάσιο, ξενώνες και τράπεζες. Η ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα αγωνίζεται στην α΄ ερασιτεχνική κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. Ηρακλείου.
Το δίκτυο ύδρευσης στην περιοχή ήταν ανεπτυγμένο από τα αρχαία χρόνια. Από την πηγή Στέρνα, στα βόρεια του Ζαρού, υδρευόταν η αρχαία Γόρτυνα. Σώζονται ερείπια του ρωμαϊκού υδραγωγείου.
Στο Ζαρό γίνεται γραπτή μνεία το 1583 στον Καστροφύλακα (Κ 103, με την ονομασία Saro) με 266 κατοίκους και στην ίδια απογραφή αναγράφεται ο οικισμός Κούρτες (Curtes) με 172 κατοίκους (Κ 103). Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι Κούρτες αποκλειστικά κατοικούνταν από τους Τούρκους. Υπήρχαν 20 τουρκικές οικογένειες το 1834 και 150 το 1881. Τον εικοστό αιώνα στο χωριό δούλευαν νερόμυλοι και νεροτριβές για τα μάλλινα εγχώρια υφάσματα.
ΠΗΓΗ - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΦΩΤ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ... εκτος την 3η.
