Η χρήση και το είδος του καφενείου πολλές φορές εξαρτάτε απο την περιοχή ή το χωριό που βρίσκεται, άν είναι ορεινό, ή παραθαλάσσιο, απο τον αριθμό των κατοίκων. Στοιχεία που διαφοροποιούν τη διακόσμηση αλλά και τα προσφερόμενα ποτά και εδέσματα. Στα καφενεία στα λιμάνια και στους σταθμούς λεωφορείων φαρδείς πάγκοι προσφέρονται για έναν σύντομο ύπνο, αλλού οπωροκηπευτικά από το περιβόλι του καφετζή και τοπικά προϊόντα διατίθενται προς πώληση, αλλού το καφενείο είναι μαζί παντοπωλείο, κρεοπωλείο, πρακτορείο εισιτηρίων, ψιλικατζίδικο, τσαγκάρικο. Τα δημοφιλή κουρεία-καφενεία της Τουρκοκρατίας έχουν εκλείψει.
Τα καφενεία που γίνονται μια μικρή βουλή που λύνει, προτείνει και αγριεύει ορισμένες φορές τα ήθη.
Το τάβλι και τα χαρτιά που διασταυρώνουν λέξεις και φέρνουν απέναντι τουλάχιστον σε καρέκλες, ανθρώπους.
ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΑΝΝΑΣ ΤΡΑΜΠΑΚΟΥΛΑ
Τα καφενεία που γίνονται μια μικρή βουλή που λύνει, προτείνει και αγριεύει ορισμένες φορές τα ήθη.
Το τάβλι και τα χαρτιά που διασταυρώνουν λέξεις και φέρνουν απέναντι τουλάχιστον σε καρέκλες, ανθρώπους.
ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΑΝΝΑΣ ΤΡΑΜΠΑΚΟΥΛΑ
Στο χωριό Παρασπόρι υπάρχουν 2 καφενεία, το παραδοσιακό καφενείο της Άννας Τραμπάκουλα, που λειτουργεί απο το 1971 με τον Μανώλη και την Άννα ακούραστοι μα και συνάμα γελαστοί και ευπρόσδεκτοι όπως συμβαίνει σε κάθε γωνιά της επαρχίας Σητείας αλλά και ολάκερης της Κρήτης.
Μικρός χώρος με παλιά έπιπλα, κεντημένα στο χέρι πορτραίτα κρητικών χορευτών, κρεμασμένα μαντήλια και μπαστούνες που βοήθησαν και βοηθούν ακόμα τα κουρασμένα πόδια .
Με την φιάλη υγραερίου το μικρό κουζινάκι που γεννάει μυρωδιές και γεύσεις, και μοιράζει απολαύσεις στους πελάτες.
Παλιό παντοπωλείο ή πιο σωστά καφενείο-μπακάλικο με προϊόντα που έχρηζαν άμεσης ανάγκης για τους λιγοστούς τότε κατοίκους.
Μας διηγείται ο κύριος Μανώλης ότι άνοιγε το πρωί μόνο για να πιουν τον πρωινό τους καφέ οι χωριανοί που έφευγαν για τα χωράφια τους ή την Σητεία και μετά έκλεινε για να πάει και αυτός στις δικές του δουλείες.
Το απογευματάκι και το βράδυ ζωντάνευε και έσμιγε ανθρώπους και κουβέντες.
Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα είναι ανοιχτό μας λέει αλλά όσο θα είμαι εδώ θα κάνουμε παρέες και θα περνάμε την ώρα μας όμορφα.
ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΚΑΣΣΑΛΗΣ
Στο Παρασπόρι δημιουργήθηκε ή να το πούμε πιο σωστά ξαναγεννήθηκε το 2016 άλλο ένα καφενείο. Το καφενείο-μεζεδοπωλείο «Κασσαλής» της Δοξανιάς Πλατή.
Ενας πέτρινος παραδοσιακός χώρος που θυμίζει λαογραφικό μουσείο με εκθέματα παλιών αντικειμένων κρεμασμένα στους τοίχους που σε ταξιδεύουν με το μάτι σε χρόνια περασμένα, τότε που όλα αυτά τα εκθέματα ήταν εργαλεία συγχωριανών που με την χρήση τους έβγαζαν το μεροκάματο τους.
Υλικά όπως ξύλο και πέτρα έγιναν στα χέρια και στο μεράκι των ιδιοκτητών φωτιστικά, τραπέζια, και κάθε λογής χρήσιμο εργαλείο για τον πελάτη.
Παλιό καφέ παντοπωλείο ήταν του Φ. Ιωάννη Παπαδάκη που πλέον ξαναπήρε ζωή με κόσμο να σμίγει και να γεύεται κρητικά εδέσματα, καλό κρασί και τσικουδιά.
Χαρακτηριστικές γωνιές που φιλοξενούν τον κόπο και τα αναμνηστικά αντικείμενα του ιδιοκτήτη.
Η παλιά ταμπέλα του πρώτου καφενείου, η φωτογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου, το παλιό ξύλινο βαρέλι που έγινε τραπεζάκι και η χαρακτηριστική επιγραφή σε μαυροπίνακα που λέει : Μην μου κάνετε προξενιά δεν έχω προίκα την ήπια όλη.
Καλές δουλειές και καλή δύναμη , με την ευχή να υπάρχει συνέχεια στις δράσεις, στις μαζώξεις και στην ζωή στα χωριά μας.
Άλλωστε δεν είναι τυχαία η φράση του σοφού λαού ότι χωριό χωρίς καφενείο δεν είναι χωριό.
