Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και της κατάθλιψης, για τους περισσότερους ανθρώπους η καθημερινότητα φαντάζει τόσο σκληρή που έχουν πλέον παραιτηθεί από κάθε αντίδραση. Και όμως ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς υπάρχουν νέοι που όχι μόνο τολμάνε να ονειρευτούν αλλά και να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα. Ο λόγος για τον Στυλιανό Παπαρδέλα από την Κρήτη που από φοιτητής Υπολογιστικών Συστημάτων και Επικοινωνιών βρέθηκε να γυρίζει τον πλανήτη με μόνη αποσκευή την φωτογραφική του μηχανή και τη μοναδική του ματιά στον κόσμο.
Παραγουάη, Βολιβία, Αργεντινή, Περού, Βραζιλία, Ουγκάντα, Ρουάντα είναι μόνο μερικές από τις χώρες που έχει καταγράψει με τον φωτογραφικό του φακό ενώ έχει ήδη 8 φωτογραφικές εκθέσεις, ατομικές και συλλογικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για τις οποίες έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές και διακρίσεις. Και όλα αυτά πριν ακόμα κλείσει τα 24 του χρόνια.
Με μια βαλίτσα στο χέρι, ή μάλλον με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι, ο νεαρός έλληνας φωτογράφος έχει κάνει τον κόσμο μια γειτονιά πραγματοποιώντας ταξιδιωτική φωτογράφιση και φωτογραφία του δρόμου (street photography) για λογαριασμό ανεξάρτητων πρακτορείων καθώς ο ίδιος αρνείται πεισματικά να ενταχθεί στο κατεστημένο εμπορικό κύκλωμα. Για τον Στυλιανό η ουσία της τέχνης του βρίσκεται στην ελευθερία του την οποία είναι αποφασισμένος να διατηρήσει με κάθε τίμημα ακόμα κ αν αυτό σημαίνει πως θα πει όχι σε ακριβοπληρωμένες δουλειές που δεν ταιριάζουν στην αισθητική του. ΄
Από την απλή φωτογραφική μηχανή του πατέρα του στο Ηράκλειο, όταν στα 15 του χρόνια ξεκίνησε για πρώτη φορά να φωτογραφίζει, συνέχισε με την Φωτογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης για να ακολουθήσει πλέον την ανοδική του πορεία στο εξωτερικό. Αν δεν τον πετύχεις σε κάποιον εξωτικό προορισμό τότε θα τον βρεις στην Ιρλανδία που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει η δεύτερη πατρίδα του.
Εκεί εκτός από την φωτογραφία και την παραγωγή ψηφιακών προγραμμάτων, συμμετέχει ενεργά στο έργο της Barretstown μια οργάνωσης που υποστηρίζει παιδιά με νεοπλασματικές ασθένειες και διανοητικά προβλήματα. Μέσω της φωτογραφίας ο Στυλιανός διδάσκει στα παιδιά να αντιμετωπίζουν με θάρρος την αρρώστια τους και να την πολεμάνε. Έναν αγώνα που τον γνωρίζει ο ίδιος καλά, καθώς στα 16 του χρόνια έδωσε τη δική του μάχη με τον καρκίνο και βγήκε νικητής.
Μιλήσαμε με τον Στυλιανό ενώ βρισκόταν στο Δουβλίνο και ετοιμαζόταν να πετάξει για Σουηδία όπου έπρεπε να ολοκληρώσει ένα ταξιδιωτικό αφιέρωμα στην Στοκχόλμη για λογαριασμό ενός αμερικανικού περιοδικού. Είχε μόλις επιστρέψει από ένα τετράμηνο ταξίδι στη Λατινική Αμερική για τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ με θέμα τις τρανσέξουαλ του Μπουένος Άιρες και του Ρίο ντε Τζανέιρο.
Αν και ο ίδιος δηλώνει πως στην σχέση του με τη φωτογραφία θα παραμείνει πάντα «ερασιτέχνης», σε εντυπωσιάζει με την ωριμότητα και την διεισδυτική του ματιά στον κόσμο. «Η φωτογραφία» λέει, είναι η αφορμή για να βρίσκομαι εκεί που κανονικά δεν θα είχα κανένα δικαίωμα να βρεθώ. Μου αρέσει να πλησιάζω τους ανθρώπους, να τους γνωρίζω, να κάνουμε ένα τσιγάρο μαζί, πολύ γέλιο και μετά η φωτογραφία είναι απλά η φυσική συνέχεια της σχέσης που αναπτύσσουμε». Δεν είναι πάντα όμως η δουλειά του τόσο απλή όσο ακούγεται.
Στην Βολιβία στο Potosi μια πόλη που βρίσκεται σε υψόμετρο 4100 χιλιομέτρων γλύτωσε από τον θάνατο από καθαρή τύχη όταν ενώ φωτογράφιζε μέσα σε ένα από τα πιο επικίνδυνα ορυχεία της περιοχής ένα ηλεκτρικό καλώδιο τον χτύπησε στο κεφάλι. Στην Ουγκάντα, ενώ φωτογράφιζε στην συνοριακή πόλη Mbale, τον συνέλαβε η αστυνομία και βρέθηκε να περνάει τη νύχτα στα αφρικάνικα κρατητήρια χωρίς να έχει καταλάβει τον λόγο. Η μεγαλύτερη αγωνία του πάντως δεν ήταν αν θα τον ελευθερώσουν αλλά αν θα του επιστρέψουν τη φωτογραφική του μηχανή! Στο Μπουένος Άιρες αψηφώντας όλες τις προειδοποιήσεις επέμενε να φωτογραφίσει τα «κορίτσια» στο Constitucion μια από τις πιο επικίνδυνες συνοικίες της Αργεντινής όπου ακόμα και η αστυνομία δεν έχει πρόσβαση. Εκεί του επιτέθηκαν με μαχαίρι ενώ τελευταία στιγμή γλύτωσε από μια συμμορία που επιχείρησε να τον ληστέψει. Περιστατικά που ο ίδιος τα θυμάται και γελάει αλλά που λίγοι θα είχαν το θάρρος να αντιμετωπίσουν.
Καθώς λοιπόν στις μέρες μας μια μαύρη σκιά φαίνεται να πλακώνει την Ελλάδα, Ο Στυλιανός Παπαρδέλας είναι η φωτεινή απόδειξη πως μπροστά στο πείσμα των νέων να διεκδικήσουν την δική τους θέση στον κόσμο κανένα μνημόνιο και καμία οικονομική πολιτική δεν μπορεί να σταθεί. Θέλει «αρετήν και τόλμη» η ελευθερία. Και ο νεαρός φωτογράφος φαίνεται πως έχει και από τα δύο.
ΥΓ Δείγματα από τη δουλειά του Στυλιανού Παπαρδέλα μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα τουhttp://www.stylianospapardelas.com
