Σύμφωνα λοιπόν με τα όσα γνωρίζομε μέχρι σήμερα, για την Ιστορία της πόλης,..
…του Χάνδακα των Αράβων και των Βυζαντινών,.. της Κάντιας των Ενετών,.. του
Μεγάλου Κάστρου των Τούρκων και του…Ηρακλείου των Ελλήνων!…η Πόλη μας, από κτίσεώς της, εμαστίζετο αρκετά συχνά, από λειψυδρία, εκτός από ελάχιστες περιόδους, που τα πράγματα ήταν σε ικανοποιητικό επίπεδο.
…του Χάνδακα των Αράβων και των Βυζαντινών,.. της Κάντιας των Ενετών,.. του
Μεγάλου Κάστρου των Τούρκων και του…Ηρακλείου των Ελλήνων!…η Πόλη μας, από κτίσεώς της, εμαστίζετο αρκετά συχνά, από λειψυδρία, εκτός από ελάχιστες περιόδους, που τα πράγματα ήταν σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Η πρώτη και ίσως η πιο σημαντική προσπάθεια που έγινε, ήταν κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας. Μέχρι τότε, η πόλης υδρεύετο από υπόγειες δεξαμενές που κατασκευάζοντο και περισυνέλεγαν τα επιφανειακά νερά από τις στέγες των
σπιτιών (τα λεγόμενα σαρνίτσα ). Επίσης σε πολλές περιοχές της πόλης, υπήρχαν πηγάδια μέσα στα σπίτια ή στα οικόπεδα ( περιοχή “Περβόλας”- Καμαράκι – Κομμένο
μπεντένι κ.λ.π.). Παράλληλα σε κάποιες περιοχές υπήρχαν δημόσια φρέατα, όπως ήταν η λεγόμενη “Πηγάδα” κ.λ.π. Όλα αυτά όμως , όπως ήταν φυσικό, δεν έλυναν το πρόβλημα της ύδρευσης που πάντα παρέμενε οξύ.
--Όπως αναφερθήκαμε παραπάνω, για πρώτη φορά το θέμα της ύδρευσης, αντιμετωπίστηκε με τον πιο θαυμαστό τρόπο, επί Ενετοκρατίας.
--Την περίοδο εκείνη, το πρόβλημα το αντιμετώπισε ο Φραγκίσκος Μοροζίνη (1626-1628), που ήταν συνώνυμος του μετέπειτα υπερασπιστή της Πόλης, επίσης Φραγκίσκου Μοροζίνη ( κατά την μετά από λίγα χρόνια πολιορκία του Χάνδακα από τους Τούρκους ).
σπιτιών (τα λεγόμενα σαρνίτσα ). Επίσης σε πολλές περιοχές της πόλης, υπήρχαν πηγάδια μέσα στα σπίτια ή στα οικόπεδα ( περιοχή “Περβόλας”- Καμαράκι – Κομμένο
μπεντένι κ.λ.π.). Παράλληλα σε κάποιες περιοχές υπήρχαν δημόσια φρέατα, όπως ήταν η λεγόμενη “Πηγάδα” κ.λ.π. Όλα αυτά όμως , όπως ήταν φυσικό, δεν έλυναν το πρόβλημα της ύδρευσης που πάντα παρέμενε οξύ.
--Όπως αναφερθήκαμε παραπάνω, για πρώτη φορά το θέμα της ύδρευσης, αντιμετωπίστηκε με τον πιο θαυμαστό τρόπο, επί Ενετοκρατίας.
--Την περίοδο εκείνη, το πρόβλημα το αντιμετώπισε ο Φραγκίσκος Μοροζίνη (1626-1628), που ήταν συνώνυμος του μετέπειτα υπερασπιστή της Πόλης, επίσης Φραγκίσκου Μοροζίνη ( κατά την μετά από λίγα χρόνια πολιορκία του Χάνδακα από τους Τούρκους ).
--Ο Μοροζίνη λοιπόν (ο πρώτος), ήταν αυτός που κατασκεύασε το περίφημο τότε χτιστό υδραγωγείο, δια του οποίου διοχετεύοντο τα νερά των Αρχανών μέχρι τη γνωστή μας σήμερα Κρήνη Μοροζίνη (Λιοντάρια ).
--Στη διαδρομή υπήρχαν διάφορες υδαταγωγοί Γέφυρες, μεταξύ των οποίων και η περίφημη μεγάλη γέφυρα ΤΡΙΩΝ ανοιγμάτων στη περιοχή της Πλατείας Ελευθερίας, εξ ού και το γνωστό μέχρι σήμερα όνομά της…”Τρεις Καμάρες”!..
--Aλήθεια, πόσοι από τους Ηρακλειώτες (και ιδιαίτερα οι νεότεροι), γνωρίζουν την προέλευση της ονομασίας αυτής;
--Αυτό λοιπόν το έργο ήταν ο πρώτος μεγάλος σταθμός στη πορεία επίλυσης του θέματος της ύδρευσης της πόλης και βέβαια ήταν τόσο σημαντικό, αφού την εποχή εκείνη εκόπηκαν και αναμνηστικά μετάλλια με την προτομή του Φ. Μοροζίνη.
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
Το 1628 στα πλαίσια της υδροδότησης του Ηρακλείου με την μεγαλεπίβολη κρήνη Μοροζίνι (κρήνη Λιονταριών), χτίστηκε ΝΔ του ξενοδοχείου Αστόρια μία υδατογέφυρα στηριζόμενη σε τρία τόξα, πάνω από την οποία περνούσε αγωγός νερού για την Κρήνη. Από την υδατογέφυρα αυτή η πλατεία άκουγε και ακούει συχνά μέχρι σήμερα στο όνομα Τρεις Καμάρες, αν και αυτές γκρεμίστηκαν από τους Τούρκους τον 19ο μ.Χ. αιώνα.
