Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά έφτασε και ο Αύγουστος.
Για τους περισσότερους ο Αύγουστος είναι ο μήνας των διακοπών. Εγώ, εδώ (μαζί με πολλούς άλλους, φαντάζομαι).
Η
αλήθεια είναι ότι δε νιώθω την ανάγκη να διακόψω από κάτι (αν θέλουμε
να κυριολεκτούμε) ούτε να ξεκουραστώ (γιατί τα περισσότερα πράγματα που
κάνω δε με κουράζουν, τουλάχιστον ψυχικά). Άλλωστε ποτέ δε μου άρεσε ο συνωστισμός, τα πακέτα διακοπών, οι προγραμματισμοί (τους αντιπαθώ).
Τώρα
πια δε θλίβομαι αν δεν αλλάξω παραστάσεις. Στην ψυχή μου θλίψη μπορούν
να προκαλέσουν μόνο δυστυχίες, ασθένειες και ο θάνατος. Όχι αν δεν πάω
κάπου διακοπές. Στο κάτω-κάτω η θάλασσα είναι κοντά, τα ταβερνάκια, οι
ωραίες βόλτες, η καλή παρέα παντού, φτάνει να το θέλεις. Έτσι σκέφτομαι,
ψέματα δε λέω.
Παρόλα
αυτά, αν ετοιμάζεις βαλίτσες για απόδραση – και το επιθυμείς πολύ –
αδιαφόρησε για τις δικές μου σκέψεις και φρόντισε, όπου και αν βρεθείς,
να περάσεις πραγματικά υπέροχα.
Σ΄
εσένα που δε θα φύγεις (και στενοχωριέσαι γι΄ αυτό) έχω να σου ψιθυρίσω
κάτι στο αυτί: η χαρά, οι ωραίες στιγμές, η αγάπη δε σε υποδέχονται στη
ρεσεψιόν του ξενοδοχείου ή στο δωμάτιο του ενοικιαζόμενου ούτε σου
προσφέρονται ως δώρο διακοπών. Βρίσκονται δίπλα σου και μπορείς ανά πάσα στιγμή να ανοίξεις την πόρτα της καρδιάς σου για να τα καλωσορίσεις!
Βιβή Πασπαλάρη
