ΚΑΜΑΡΙΩΤΗΣ Μαλεβιζίου. Ἀπογραφή 1900, 360 κάτοικοι. 1981, 160 κάτοικοι.
Οἱ ψυχές πού ζούσανε ἐδῶ πιάσανε τά παράλια καί ἀφήσανε το χωριό. Ὅλα τά ἀφήσανε. Πήρανε μόνο τόν ἑαυτό τους, κι’ ὅλα τ’ ἄλλα ἕρημα τά παραδώσανε στήν λήθη. Ὁ ἅι Γιώργης ὁ Καμαριώτης δέν τους κράτησε, εἴχανε ξεχάσει τήν κατάγραφη Παναγία.
Σήμερα ζοῦνε 10-15 ἀνθρώποι καί ὁ κ. Χαράλαμπος κρατᾶ τα κλειδιά τῶν δυό ἀμπαρωμένων μέ κάγκελα ἐκκλησιῶν. Τί πῶς οἱ ἅγιοι κατοικούσανε ἐδῶ, τί πῶς ἡ χριστιανή σουλτάνα Ραμπλιά Γιουλνούς (μητέρα δύο σουλτάνων) ἤτανε ἡ κόρη τοῦ παπᾶ καί τήν πήρανε οἱ Τούρκοι κοπελιά ἀπό τους δικούς της, τί πώς οἱ μάχες μέ τόν Κόρακα, τόν Πετροπουλάκη, τόν Νιώτη, τόν Ντεντιδάκη ἔγιναν δίπλα σε τοῦτα τά σπίτια….
Ἀφήσανε τόν Καμαριώτη καί θωρρεῖς σήμερα ἔτσι τά σπίτια. Μέ τά πιάτα πλυμμένα στόν νεροχύτη, τό θυμιατό νάχει χόβολη ἀκόμη, στρωμένα τά κρεββάτια καί στημένο τό ἀργαλιό.
Θεέ μου…Θεέ μου… μά ἔχουνε ψυχή τά σπίτια ;
