ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΗΦΗ - ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΑΚΗ

Κακό μαντάτο έφτασε τη χτεσινή τη μέρα,
το «Σήφη» βρήκανε νεκρό στην όχθη εκειά πέρα.
Όλοι το υπολογίζαμε, πως κακό τέλος θά ‘ναι,
γι αυτό προσπάθησαν πολλοί αλλού να τόνε πάνε.
Όμως δεν τα κατάφεραν το «Σήφη» να τον πιάσουν,
τόπο να του προσφέρουνε καλό, να τον φυλάξουν.
Δεν ήθελε ο κροκόδειλος τη λίμνη να αφήσει,
δεν ήξερε όμως και αυτός πόσο λίγο θα ζήσει!
Δεν είναι η Κρήτη Αφρική κι είχε βαρύ χειμώνα
κι ο «Σήφης», φαίνεται, καιρό δε βγήκε απ’ τον κρυψώνα.

Κρύο πολύ, χιονιές συχνά είχε η Κρήτη φέτος,
δύσκολη είχαμε ζωή όλοι ανεξαιρέτως.
Όμως απ’ όλους πιο πολύ ο «Σήφης» υποφέρει,
το είδος του δύσκολα μπορεί να ζει σ’ αυτά τα μέρη.
Για ένα μήνα και μισό δεν έκανε σπεράδα,
ούτε στις όχθες έβγαινε, για να χαρεί λιακάδα.
Τώρα στην όχθη κείτεται άψυχο το κουφάρι,
εκειά να τόνε θάψουνε, κανείς να μην τον πάρει.
Πλάκα μαρμάρινη, θαρρώ, πρέπει να τον σκεπάσει
κι απάνω επιτύμβιο ο ποιητής να γράψει!
«Ενθάδε κείται ήσυχος το ερπετό ο «Σήφης»,
που έγιν’ αξιοθέατο εις το νησί της Κρήτης»!!