Η ΘΛΙΨΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Φώτα, στολίδια, γιορτινές μελωδίες πλημμυρίζουν αυτή την εποχή την πόλη μας. Και ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι δείχνουν να το διασκεδάζουν, υπάρχουν κάποιοι,

έστω και λίγοι που μπορεί να φαίνονται ότι περνάνε καλά, όμως μετράνε τις μέρες

μέχρι να τελειώσει το μαρτύριο που ζούνε.

Η κατάθλιψη των Χριστουγέννων είναι γεγονός και συμβαίνει τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους χωρίς να κάνει διακρίσεις. Άνθρωποι που ζουν βασανιστικά αυτές τις ημέρες που εκτός από τον πόνο που έχουν, δεν τους επιτρέπεται να τον εκφράσουν στους άλλους, γιατί επικρατεί μία άγραφη συμφωνία ότι όλοι είμαστε ευτυχισμένοι και αγαπημένοι τα Χριστούγεννα.

Όσοι είναι θλιμμένοι τις ημέρες τον εορτών, είναι συνήθως θλιμμένοι και τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα. Μπορεί να είναι περίοδοι ξεκούρασης και ανανέωσης αυτές οι ημέρες αλλά για κάποιους ανθρώπους που δεν αντέχουν να έρχονται αντιμέτωποι με τις επιθυμίες, τους στόχους, τη ζωή τους είναι καλύτερες οι εργάσιμες ημέρες καθώς είναι όλοι απασχολημένοι στις υποχρεώσεις τους. Υπάρχουν άνθρωποι που διαμαρτύρονται ακόμη και για το ότι στις αργίες δεν παίζονται στην τηλεόραση τα αγαπημένα τους σήριαλ και ως εκ τούτου δεν μπορούν να ‘ξεχαστούν’, καθώς ο μοναδικός μηχανισμός άμυνας που χρησιμοποιούν είναι η άρνηση.

Ένας άλλος λόγος που νιώθουμε μελαγχολικοί στις γιορτές είναι το ότι προσπαθούμε να είμαστε όπως στις διαφημίσεις περιοδικών (καλοντυμένοι, χαμογελαστοί, πανέτοιμοι στις υποχρεώσεις μας) αλλά δεν μπορούμε. Και μπορεί να έχουμε κάθε καλή πρόθεση να το κάνουμε, αλλά αντικειμενικοί λόγοι (κάποια κιλά παραπάνω, η κούραση της δουλειάς και του σπιτιού, η έλλειψη χρημάτων) δεν μας το επιτρέπουν.

Οι αντιλήψεις για το πώς θα πρέπει να φερόμαστε, ακόμη και να αισθανόμαστε αυτές τις μέρες είναι τόσο ευρέως διαδεδομένες που ακόμη και τα μέλη της οικογένειας μας, δεν μας ανέχονται να μας βλέπουν μουτρωμένους τις ημέρες των γιορτών, άσχετα εάν υπάρχει λόγος ή όχι. Φοράμε λοιπόν ένα προσωπείο και προχωράμε, μόνο που για μερικούς αυτό το προσωπείο είναι αρκετά βαρύ και νιώθουν απίστευτη κούραση να το περιφέρουν.

Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την εποχή που ζούμε. Η κοινωνία γενικότερα περνάει διάφορες κρίσεις και δυστυχώς σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι σε μία από αυτές. Με όλες αυτές τις εξελίξεις, με τους νέους μας να νιώθουν ανασφάλεια και φόβο για το μέλλον τους, τη δυσαρέσκεια του κόσμου για την ποιότητα ζωής του και την αδυναμία του να αντεπεξέλθει οικονομικά στις υποχρεώσεις του, είμαστε ακόμη πιο απρόθυμοι να ζήσουμε το παραμύθι των ημερών. Γιατί απλά δεν μπορούμε να αφήσουμε τον εαυτό μας να ονειρευτεί και είναι τόσο κρίμα.

Επίσης η αναβίωση των δύσκολων οικογενειακών στιγμών τις μέρες αυτές, όπου όλη η οικογένεια είναι μαζεμένη, μας θλίβει. Βιώματα που δεν έχουμε δουλέψει και δεν έχουμε ξεπεράσει μας επηρεάζουν συναισθηματικά.

Γι όλους λοιπόν αυτούς τους λόγους, κάποιοι άνθρωποι είναι θλιμμένοι τα Χριστούγεννα, δεν νιώθουν καμία μαγεία και δεν περιμένουν κανένα δώρο την Πρωτοχρονιά. Θα πρότεινα σε όλους μας, είτε είμαστε θλιμμένοι είτε όχι, να δούμε βαθιά μέσα στον εαυτό μας αυτά τα Χριστούγεννα και να ανακαλύψουμε και να αποδεχτούμε τα αληθινά κομμάτια του. Κάτω από ένα στολισμένο δεντράκι, συντροφιά με τον εαυτό μας και με την έγνοια μας σε εμάς και στους συνανθρώπους μας, μπορεί το δώρο και η μαγεία να έρθουν. Καλά Χριστούγεννα σε όλους.