Επισκέφτηκα τις προάλλες το πάρκο που βρίσκεται δίπλα στο κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης στην πόλη του Ηρακλείου για να απολαύσω την μπύρα μου και να παίξει η κόρη μου, στην παιδική χαρά που έχει δημιουργηθεί με τρενάκια και φουσκωτά.
Διαπίστωσα ότι ούτε τρενάκια υπήρχαν πλέον, ούτε φουσκωτά, αναρωτήθηκα άν είναι ( θύματα ) των ειδήσεων που βγήκαν τον τελευταίο καιρό στην επιφάνεια περί νομιμότητας και ασφάλειας δεδομένου ατυχημάτων που συνέβησαν, όλων αυτών των υπαίθριων παιδικών χώρων που δημιουργούνται στο άψε - σβήσε !!!
Με το σημερινό μου άρθρο δεν θέλω να σχολιάσω και να εξετάσω την νομιμότητα αυτών των χώρων όλο αυτό τον καιρό, αλλά να μοιραστώ την οργή μου και την απελπισία μου στην έλλειψη σεβασμού της ιστορίας μας, του χθές μας, του πολιτισμού μας.
Έφυγαν τα φουσκωτά και φανερώθηκε η προτομή του Πάνου Κοκκέβη, ο οποίος μάλλον για τους περισσότερους Ηρακλειώτες είναι άννωστος.
Μια προτομή που την κοσμούν τα νεοελληνικά συνθήματα των νεοελλήνων πολιτισμένων συνανθρώπων μας.
Δανείζομαι το κείμενο του φίλου Δημήτρη Σάββα και σας μεταφέρω ποιός ήταν.
Στα μέσα λοιπόν του 1923 ο γεωπόνος και επιχειρηματίας Παναγιώτης Κοκέβης όπως μας αναφέρει ο Μηνάς Βαρδαβάς, είχε χαρουπόμυλο στο Μπεντενάκι πίσω από το κατεδαφισθέν κέντρο “Καστέλλα” με μια μεγάλη πετρελαιομηχανή. Σκέφτηκε λοιπόν να φέρει και μια ηλεκτρογεννήτρια για καλύτερο φωτισμό του χαρουπόμυλου προκειμένου να δουλεύει και τις νύχτες. Οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες άρχισαν να επεκτείνονται και ο Κοκκέβης σκέφτηκε ν’ ανοίξει και κινηματογράφο. Εδιάλεξε λοιπόν την αίθουσα που είχε αγοράσει ο Μουσικός Σύλλογος “Απόλλων”. Πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο γιατρός Νικόλαος Βογιατζάκης, αδελφός του τότε δημάρχου Ηρακλείου Ιωάννη Βογιατζάκη. Σύζυγος του γιατρού ήταν η κυρία Αγλαϊα που έπεισε τον σύζυγό της να δοθεί στον Κοκκέβη η αίθουσα ο οποίος Κοκκέβης μετέφερε με στύλους το ρεύμα στον κιν/φο τον σημερινό “Απόλλωνα”. Και επειδή μεσολάβησε η κυρία Αγλαϊα, ο Παναγιώτης Κοκκέβης ονόμασε την Αίθουσα “Αγλαϊα”. Αυτά απλά για την ιστορία της υπόθεσης. Οι στυλοι βέβαια έφεραν και λάμπες και έτσι η διαδρομή από το Μπεντενάκι μέσω των δρόμων Θεοτοκόπουλου, Κυδωνίας, Χάνδακος, πλατείας Ελευθ. Βενιζέλου, Δικαιοσύνης μέχρι τον Κιν/φο “Απόλλωνα” φωτίζονταν από το παραγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα του χαρουπόμυλου. Ο δήμαρχος Ηρακλείου Ιωάννης Βογιατζάκης και το Δημ. Συμβούλιο, αρχίζουν ενέργειες και προσπάθειες το 1924 για τον ηλεκτροφωτισμό του Ηρακλείου.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου