Ο Αλέκος Καραβίτης γεννήθηκε το 1904 στο γραφικό και ορεινό χωριό Ακτούντα Αγίου Βασιλείου του νομού Ρεθύμνης. Ηταν το τρίτο παίδι μιας πολυμελούς οικογένειας (οκτώ αδέλφια) και ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση ασχολήθηκε από πολύ μικρός με την μουσική. Δική του λύρα απέκτησε σε ηλικία 15 χρονών, το 1919.
- "Ο Αλέκος, πρωτόμαθε λύρα στις ψηλές και απόκρημνες βουνοκορφές του χωριού μας. Από παιδί είχε μεγάλο πάθος και μεράκι γι αυτό το όργανο. Οταν θελά πάει για τα αιγοπρόβατα στο βουνό, φεύγοντας, ψωμί και φαγητό μπορεί να μην έπαιρνε μαζί του, τη λύρα όμως την έβαζε πρώτη στο βουργιάλι του και έπαιζε μέρα νύχτα στ' αόρι εκειά συντροφιά με τα πρόβατα, γι' αυτό όμως έγινε και μεγάλος λυράρης. Την Ρεθυμνιώτικη σούστα που έπαιζε ο Αλέκος δεν την έχω ακούσει από κανένα λυράρη σημερινό. Αυτός ήταν άπιαστος", έλεγε με καμάρι ο μεγαλύτερος αδελφός του.
Ο Αλέκος Καραβίτης μετέβει για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1921 σε ηλικία 17 ετών. Αφού υπηρέτησε την θητεία του σαν εθελοντής στη Χωροφυλακή μέχρι το 1925 που ήταν πλεόν 21 ετών αποφάσισε να εγκατασταθεί έναν χρόνο αργότερα μόνιμα στην Αθήνα. Μοναδικά του εφόδια ήταν η λύρα και το όνομά του που ήδη ήταν γνωστό στο κοινό της Κρήτης.
(Με τον Πρωτοχορευτή Σταμάτη Παπαδάκη στην Αίγυπτο)
Στη συνέχεια ο Αλέκος Καραβίτης, ανοίγει ένα καφενείο - ταβέρνα στη λεωφόρο Συγγρού στη θέση Φόρος (τότε διόδια στη γέφυρα στο Κουκάκι) όπου σιγά-σιγά γίνεται το στέκι των Κρητών της Αθήνας. Στη δισκογραφία, ο Αλέκος Καραβίτης εμφανίζεται για πρώτη φορά προπολεμικά, ηχογραφώντας αρχικά τα τραγούδια: "Αγιοβασιλειώτικος συρτός" και την περίφημη "Ρεθυμνιώτικη σούστα" που έγιναν μεγάλες επιτυχίες.
"Εγώ μαι τ' αοριού παιδί και του βουνού μαι θρέμμα,
και να με πάρει δεν μπορεί τον ποταμού το ρεύμα".
και να με πάρει δεν μπορεί τον ποταμού το ρεύμα".
Γνωρίστηκε με προσωπικότητες της εποχής όπως ο Σοφοκλής Βενιζέλος και κατάφερε το 1930 να του παραχωρηθεί η αίθουσα που στέγαζε την περίφημη μπιραρία του Φιξ, προκειμένου να διοργανώνει εκεί βραδιές κρητικής μουσικής. Το εγχείρημα αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο την εποχή εκείνη, αν αναλογιστεί κανείς ότι η λύρα ήταν συνδεδεμένη με το Βενιζέλο και η Ελλάδα βρισκόταν στην εποχή του μεγάλου Εθνικού Διχασμού.
Το 1939, πραγματοποίησε μια μεγάλη περιοδεία στην Αίγυπτο μαζί τον Μανόλη Λαγό, τον Μπαξεβάνη, και το χορευτικό συγκρότημα του Σταμάτη Παπαδάκη. Στη συνέχεια μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '40 ο Αλέκος Καραβίτης ηχογράφησε αρκετούς δίσκους με χορούς και τραγούδια απ όλη την γκάμα της Κρητικής μουσικής, αλλά και νησιώτικα, με συνεργάτες του κυρίως τον Γιάννη Μπερνιδάκη (Μπαξεβάνη), τον Γιώργη Κουτσουρέλη, τον Νίκο Τζουγάνο (Μαστρόκαλο) και τον Σταύρο Μαυροδημητράκη.
(Ο Αλέκος Καραβίτης στο Τυμπάκι το 1956 σε ηλικία 52 ετών)
Το 1953 πραγματοποιεί μια μακρόχρονη περιοδεία στην Ευρώπη και την Αμερική σε συνεργασία με την Δόρα Στράτου και το χορευτικό της συγκρότημα. Στο διάστημα αυτό ηχογράφησε στην Αμερική με συνοδεία στο λαούτο το Νίκο Τζουγάνο (Μαστρόκαλο) δέκα δίσκους 78' στροφών, οι οποίοι σώζονται και σήμερα και τους έχουν τα παιδιά του σαν ιερό κειμήλιο.
Συνδέθηκε επίσης και με τον Σίμωνα Καρά και συμμετείχε σε περιοδείες των συγκροτημάτων του στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Κούβα. Κάτι αξιοσημείωτο από την επαγγελματική σταδιοδρομία του Αλέκου Καραβίτη είναι το γεγονός ότι αν και σε ηλικία 40 χρονών το 1944, είχε αποκατασταθεί επαγγελματικά μιας και ο κουμπάρος του, ο γνωστός επιχειρηματίας με το εργοστάσιο παραγωγής μπύρας, Αντώνης Φιξ του έδωσε την αποκλειστική διανομή πάγου στον Νομό Αττικής, παρ' όλα αυτά ο Καραβίτης δεν διανοήθηκε ούτε μια στιγμή να αφήσει την λύρα του. Αντίθετα με το γλυκό και απαλό του παίξιμο και την χαρακτηριστική Κρητική φωνή του πάλεψε σε δύσκολους μάλιστα καιρούς με πάθος και αγάπη για την καθιέρωση και διάσωση της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης εκτός Κρήτης. Η προσφορά του είναι πραγματικά ανεκτίμητη.
Ο Αλέκος Καραβίτης απέκτησε από το γάμο του, τρία παιδιά, ένα γιο και δύο κόρες, την Μαρία και την Υακίνθη οι οποίες μάλιστα σε ορισμένες ηχογραφήσεις, τον συνόδεψαν και στο τραγούδι με τις υπέροχες φωνές τους. Ο Αλέκος Καραβίτης ήταν από τους λίγους Κρητικούς καλλιτέχνες που πέθανε ευκατάστατος (εξ'αιτίας των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του). Είχε κάνει επίσης πολλές δωρεές, ανάμεσα στις οποίες και ένα σημαντικό ακίνητο προς το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Ο Αλέκος Καραβίτης έφυγε από την ζωή το 1975 σε ηλικία 71 ετών.
ΠΗΓΗ: http://kritikiparadosi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου