Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΤΑΥΡΩΝΙΤΗ

Μία ιστορική γέφυρα κι ένα πολυβολείο κατασκευασμένα σε διαφορετικές περιόδους έχουν γράψει τη δική τους ιστορία, την οποία οι νεότερες γενιές όσο κυλούν τα χρόνια δεν θα μάθουν ποτέ, αφού η αδιαφορία των αρμοδίων εξακολουθεί να υπάρχει για την ανάδειξή τους ως ελάχιστο χρέος προς τον τόπο, με αποτέλεσμα η φθορά του χρόνου να έχει προκαλέσει τεράστιες ζημιές σ’ αυτά τα μνημεία.

Για τη γέφυρα, όπως άλλωστε και για όλα τα μνημεία που έχουν αφεθεί στην τύχη τους τα “Χ.Ν.” έχουν αναφερθεί επανειλημμένα δίχως όμως να επεμβαίνουν οι αρμόδιοι για την αποκατάσταση της φθοράς τους. Για τη συγκεκριμένη γέφυρα του Ταυρωνίτη, σπουδαίο έργο της κρητικής πολιτείας το 1901, που έδωσε πνοή στο δυτικό και νότιο τμήμα του Νομού συνδέοντας, κυρίως, τις επαρχίες Σελίνου και Κισάμου σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε σιδερένια, εξαιτίας του μεγάλου πλάτους που είχε ο ποταμός από τον μηχανικό Μιχάλη Σαββάκη.

Τα σίδερα που χρειάστηκαν μεταφέρθηκαν από τη Γερμανία. Το πάτωμά της είναι ξύλινο με γερά μαδέρια και έχει πλάτος 3,5 μέτρα. Χαρακτηριστικό μάλιστα στοιχείο για την εποχή εκείνη -που η κυκλοφορία ως επί το πλείστον γινόταν από κάρα που έσερναν ζώα- είχε και πεζοδρόμια στα πλάγια, πλάτους 60 εκατοστών. Η γέφυρα του Ταυρωνίτη χαρακτηρίστηκε αργότερα ως νεότερο ιστορικό Μνημείο για τη σημασία της στη Μάχη της Κρήτης, αφού βρίσκεται δίπλα από το τότε αεροδρόμιο του Μάλεμε. Την περίοδο της κατοχής ένα μέρος της γέφυρας κατέρρευσε από τους βομβαρδισμούς για ν’ αναστηλωθεί πρόχειρα λίγο μετά την κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε.

Η κατοχή πέρασε και η γέφυρα συνέχισε να εξυπηρετεί τις ανάγκες των επαρχιών για πολλά χρόνια μέχρι που κτίστηκε η σημερινή γέφυρα. Η παλιά έμεινε λησμονημένη με αποτέλεσμα η φθορά του χρόνου να της έχει προκαλέσει σημαντικές φθορές, γεγονός που ευαισθητοποίησε την τότε δημοτική Αρχή Βουκολιών, για να προβεί σε μελέτη και αποκατάσταση του ιστορικού μνημείου με την αρχική μορφή. Στα μετέπειτα χρόνια δεν έγινε το αυτονόητο, ώστε να δοθεί στη γέφυρα τουριστική σημασία, με αποτέλεσμα να έχουν κλαπεί ορισμένα σίδερά της και τα υπόλοιπα στο μεγαλύτερο τμήμα να έχουν σκουριάσει, εικόνα αντιαισθητική για όσους την αντικρίζουν. Σε καλή κατάσταση παραμένει μπορούμε να πούμε το πάτωμά της, αλλά και αυτό θέλει τη συντήρησή του.

TO ΠΟΛΥΒΟΛΕΙΟ

Στη δυτική πλευρά της γέφυρας βρίσκεται άλλο ένα μνημείο μ’ ένα εγκαταλελειμμένο Γερμανικό πολυβολείο που… “κοσμούν” την ταράτσα του, δύο εξουδετερωμένες νάρκες MKG-MODO αμερικανικής κατασκευής, για να θυμίζουν τα σκληρά αιματηρά χρόνια με τη Μάχη της Κρήτης και την ηρωική αντίσταση του άοπλου ηλικιωμένου πληθυσμού τον Μάιο του ’41.

Λίγα μέτρα παρακάτω βρίσκεται παρατημένη στο έδαφος η μια από τις δύο τορπίλες που υπήρχαν. Στο εσωτερικό του πολυβολείου υπάρχει αρκετός χώρος που στρατωνιζόταν οι γερμανοί στρατιώτες και που σήμερα είναι γεμάτος με σκουπίδια που ρίπτονται μέσα από το αφύλαχτο άνοιγμά του στην επιφάνεια της ταράτσας.