Κλου – κλου στα ‘ ρνίθια σας
καλοχρονιά στα σπίθια σας.
Αρνιά και ρίφια θηλυκά
και μουσκάρια ΄ ρσενικά.
και μια κοφινιά πουλιά.
Όξω ψύλλοι και κοριοί
και στα όρη μποντικοί
απού τρώνε το τυρί.
Από
παιδί θυμούμαι να ψάχνουμε με τον αδερφό μου να βρούμε ο καθένας
πέτρες σκληρές , κάπως μεγάλες αλλά να μπορούμε να τις σηκώσουμε και
το πρωί της πρωτοχρονιάς , πηγαίναμε να κάνουμε το ποδαρικό στο σπίτι
της γιαγιάς , αλλά και των θείων.
Σε
κάθε σπίτι και με άλλη πέτρα. Καθόμασταν πάνω της και λέγαμε τα
παραπάνω (ακαταλαβίστικα για μένα) λόγια και αυτοί μας έκαναν την «
καλή χέρα». Μετά τις έβαζαν πίσω από την πόρτα μέχρι τη μέρα των Φώτων ,
μαζί με άλλες πέτρες που έφερναν οι καλαντιστάδες.
Στην πορεία διαπίστωσα ότι στα «κλουκλούδια» κρύβεται αυτό που καθορίζει την ευτυχία της αγροτικής οικογένειας.
Το κλου κλου της πρώτης στροφής είναι μίμηση της φωνής των ορίθων.
Να κλωσήσει η όρνιθα άρα να ανανεωθεί ο πλούτος του σπιτιού.
Τα θηλυκά αρνιά και ρίφια μπορούν να πολλαπλασιαστούν .
Τα αρσενικά μοσχάρια ήταν ο πολύτιμος βοηθός και συνεργάτης του γεωργού.
Οι ψύλλοι και οι κοριοί ήταν κυριολεκτικά μάστιγα και τους εξόρκιζαν να φύγουν.
Οι ποντικοί που λατρεύουν το τυρί ήταν ο μεγάλος εχθρός του κελαριού.
Η «καλή χέρα» που συνόδευε τα «κλουκλούδια» για μένα ήταν η μεγάλη χαρά των εορτών
Προσπαθώ αυτό το έθιμο να το τηρώ και να το μεταφέρω στα παιδιά μου.
…..Κάνω ακόμα ποδαρικό στους γονείς μου, λέω τα «κλουκλούδια» και ο πατέρας μου κάνει την «καλή χέρα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου