Ο ΒΑΡΥΤΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΡΑΣΙ

Θυμάστε τον «βαρυτικό» δρόμο της Πεντέλης; Λοιπόν, ξεχάστε τον...

 Ωχ, παιδιά κόλλησαν τα φρένα".

Ο οδηγός σταμάτησε το αυτοκίνητο, έσβησε τη μηχανή, τράβηξε χειρόφρενο και βγήκε έξω για να επιβεβαιώσει την ορθότητα του ισχυρισμού του. Ο δρόμος προς το οροπέδιο Λασιθίου ήταν ανηφορικός και γεμάτος κλειστές στροφές, με αποτέλεσμα το παλιό και βαρύ (αλλά ένδοξο) αυτοκίνητο να είχε αρχίσει να κουράζεται. Το τελευταίο πράγμα που έλειπε από την κεφάτη παρέα ήταν να πάθει βλάβη το αυτοκίνητο τους εκεί πάνω. Στα τελευταία μέτρα που είχαν διανύσει, ο οδηγός είχε αφήσει το αυτοκίνητο να ρολάρει -όπως του άρεσε να κάνει πάντα- στη μικρή κατηφορίτσα που διαγράφονταν μπροστά τους. Το αυτοκίνητο, όμως, είχε επιβραδύνει και σχεδόν σταματήσει λίγο αφότου είχε αφήσει το γκάζι.

Τώρα βρισκόταν γονατιστός πλάι στη μια μπροστινή ρόδα του αυτοκινήτου προσπαθώντας να ελέγξει τη λειτουργία των δισκόφρενων, ενώ κάποιος από την παρέα πάταγε και άφηνε δοκιμαστικά το πεντάλ του φρένου. Μπα, τα φρένα φαίνονταν να λειτουργούν μια χαρά. Μπορεί και να είχε κάνει λάθος.

Ο οδηγός ξαναμπήκε στο αυτοκίνητο, έβαλε μπροστά τη μηχανή και έλυσε το χειρόφρενο κάνοντας έναν τελευταίο έλεγχο πριν βάλει ταχύτητα και ξαναξεκινήσει. Το μεγάλο αυτοκίνητο, με περισσή χάρη, στην αρχή αργά και μετά επιταχύνοντας όλο και περισσότερο, άρχισε να κυλά προς τα πίσω, στον ανήφορο...

Το οροπέδιο Λασιθίου περικλείεται από ψηλά, απόκρημνα, πανάρχαια βουνά.

Ανεβαίνοντας κανείς το δρόμο που ξεκινά από τη βόρεια ακτή της Κρήτης, λίγα χιλιόμετρα πριν το οροπέδιο, συναντά μια διακλάδωση, το αριστερό τμήμα της οποίας σχηματίζεται από έναν μικρό δρομάκο ο οποίος οδηγεί στο χωριό "Κράσι" - σε αντίθεση με τον κυρίως δρόμο, ο οποίος συνεχίζει δεξιά και περνά ξυστά έξω απ' το χωριό.

Ακολουθώντας κανείς το στενό αυτό δρόμο, και λίγα μέτρα μετά τη διακλάδωση, φτάνει σε μια σειρά από ανηφοριές και κατηφοριές. Εδώ είναι που γίνονται αισθητές οι βαρυτικές διαταραχές (το νερό που χύσαμε στο δρόμο και που επέδειξε ανάλογη με το αυτοκίνητο συμπεριφορά αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για μαγνητικό φαινόμενο). Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι η πιθανότητα οφθαλμαπάτης θα πρέπει μάλλον να αποκλειστεί. Οι φωτογραφίες δεν μπορούν να μεταδώσουν ικανοποιητικά την αίσθηση της κλίσης του δρόμου (και πάλι, δεν αφήνουν πολλές αμφιβολίες). Όσοι, πάντως, ρωτήθηκαν -και ήταν αρκετοί- για το τι κλίση είχε ο δρόμος μπροστά τους απάντησαν άμεσα και με απόλυτη σιγουριά. Είναι μακράν το πιο έντονο φαινόμενο του είδους απ' όσα έχουμε συναντήσει, κατά πολύ εντονότερο εκείνου της Πεντέλης.

Το χωριό "Κράσι" απέχει λίγες μόνο εκατοντάδες μέτρα από τα σημεία εκδήλωσης των βαρυτικών φαινομένων. Είναι ένα πολύ όμορφο, αρχαίο, ορεινό χωριό  με πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Η «ατραξιόν» του χωριού είναι ο πλάτανος της κεντρικής πλατείας. Με διάμετρο κορμού που ξεπερνάει τα 8 μέτρα στη βάση του και ηλικία πολλών-πολλών αιώνων (μερικοί υποστηρίζουν ότι η ηλικία του δέντρου ανέρχεται σε 2000 χρόνια!), είναι το γηραιότερο δέντρο που έχουμε συναντήσει.

Το πιο περίεργο όμως χαρακτηριστικό του δεν είναι ούτε το μέγεθος ούτε η ηλικία του. Αυτό που κάνει το δέντρο αυτό ξεχωριστό είναι ότι σε κάποιο στάδιο της ανάπτυξης του, προκειμένου να στηρίξει μερικούς από τους τεράστιους και βάρους πολλών τόνων κλώνους του, ο ζωντανός αυτός οργανισμός κατέφυγε σε στρατηγικά τοποθετημένους στηρικτικούς «βραχίονες».

Πρόκειται στην ουσία για κλαδιά δίχως τελικό τμήμα, που φυτρώνουν και από τα δύο τους άκρα. Δεν έχουμε ξανασυναντήσει κάτι ανάλογο, και αποτελεί παράδοξο το ότι οι περισσότεροι επισκέπτες δε φαίνεται να προσέχουν το γεγονός. Αλλά, πώς τελικά τα κατάφερε ο γερο-πλάτανος; Αισθάνθηκε το αυξημένο βάρος των κλάδων του και ένοιωσε τον κίνδυνο; Οι βραχίονες φύτρωσαν και αναπτύχθηκαν παράλληλα και από τα δύο τους άκρα, ενωνόμενοι στο ενδιάμεσο, ή ξεκίνησαν σαν απλά κλαδιά, που προεκτάθηκαν και ενώθηκαν στην άκρη τους με το προς στήριξη τμήμα; Ό,τι κι αν συνέβη, όπως κι αν έγιναν τα πράγματα, η διαδικασία αυτή απαιτεί την ανάπτυξη κάποιου βαθμού αυτοσυνείδησης από την πλευρά του δέντρου, δεν αρκεί ο απλός τροπισμός.

Δεν είναι όμως μόνο το "Κράσι", όλη η γύρω περιοχή κρύβει εκπλήξεις, αλλά και ιστορία.

Σε μικρή απόσταση από το χωριό διασώζονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης "Λύκτου" (έχει παραφραστεί και σε "Λύττος"), και λίγο πιο πάνω, στη θέση "Καρφί", υπάρχουν ακόμα τα υπολείμματα αρχαίας Μινωικής βίγλας, ενώ ίχνη πανάρχαιων οικισμών υπάρχουν διάσπαρτα σε όλα τα γύρω μέρη.

Το νερό, που επί αμέτρητους αιώνες κυλούσε υπογείως από τις κορυφές των βουνών του οροπεδίου προς τους πρόποδες, έχει δημιουργήσει αμέτρητα υπόγεια τούνελ και σπηλαιώματα. Ευρέως γνωστά είναι το σπήλαιο "Τράπεζα", το σπήλαιο "Αγία Φωτεινή", καθώς και το "Δικταίο 'Ανδρο", όπου, σύμφωνα με μια από τις διάφορες εκδοχές της μυθολογίας, γεννήθηκε ο Δίας. Υπάρχουν όμως ακόμη πολλές δεκάδες, μικρές και μεγάλες, άγνωστες σπηλιές.

Αποτελεί, τέλος, κοινό μυστικό μεταξύ των ντόπιων πως παγανιστικές - μαγικο-θρησκευτικές τελετές πραγματοποιούνται στην περιοχή με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα απ' ό,τι στην υπόλοιπη Κρήτη, ενώ ο νυκτερινός ταξιδιώτης συχνά μπορεί να διακρίνει τη λάμψη της φλόγας μέσα σε απόμακρες κι απρόσιτες χαράδρες.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

http://www.iranon.gr