Στο χωριό Φουρνή Μεραμπέλλου στις 26 Ιουνίου του έτους1898 ο Γεώργιος και η Μαρία Μαυροειδή έφεραν στον κόσμο ένα παιδί που αργότερα έμελλε να διακριθεί στα Ελληνικά γράμματα.
Του έδωσαν το όνομα Σοφία, σαν να ήξεραν την μελλοντική πνευματική της εξέλιξη.
Η Σοφία μεγάλωσε στο πατρικό της σπίτι στη γειτονιά του Μιχαήλ Αρχαγγέλου στο κάτω χωριό και έχω την τιμή να ήμουν γείτονάς της.
Τη στοιχειώδη παιδεία παρακολούθησε στο Παρθεναγωγείο Φουρνής στην περιοχή του Αγίου Ιωάννου του θεολόγου στο επάνω χωριό και στη συνέχεια στο Παρθεναγωγείο Νεαπόλεως την εποχή του αυστηρού, αείμνηστου Σπυριδάκη.
Την εποχή εκείνη ήδη με τις γνώσεις αυτές μπορούσε να ασκεί το λειτούργημα της Δασκάλας. Όμως Εκείνη συνεχίζει τις σπουδές της στο Διδασκαλείο του Ηρακλείου, στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και στο Ανώτερο Γαλλικό Ινστιτούτο σπουδών αποκτώντας και το πτυχίο της Γαλλικής Λογοτεχνίας.
Η σταδιοδρομία της τόσο στο λειτούργημα του εκπαιδευτικού, της ποιήτριας και συγγραφέα υπήρξε λαμπρή.
Αλλά και ως σύζυγος και Mητέρα υπήρξε αρίστη. Παντρεύτηκε τον Κώστα Παπαδάκη και απέκτησαν ένα παιδί τον Αντώνη, Πολιτικό Μηχανικό, άριστο επιστήμονα υψηλής προπανεπιστημιακής και πανεπιστημιακής στάθμης.
Η Σοφία ήταν ανήσυχο πνεύμα δεν περιορίστηκε σε ένα σκέτο επάγγελμα του εκπαιδευτικού αλλά έγραφε, ερευνούσε, μίλαγε και δίδασκε στην ευρύτερη έννοια της λέξης.
Με τα ποιήματά της προσέφερε σπουδαίο πατριωτικό έργο, υπήρξε η ποιήτρια της αντίστασης ενάντια στη Γερμανική κατοχή.
Τα πτυχία της, πανεπιστημιακά και μεταπανεπιστημιακά, το εκπαιδευτικό της έργο σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, οι διαλέξεις, η ποίηση, τα δοκίμια, η πεζογραφία, οι δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά διεθνούς κύρους, η δημοσιογραφία, η συμμετοχή της σε Εταιρείες Ελλήνων κα ξένων Λογοτεχνών και κυρίως η επιτυχία της ως σύζυγος και μητέρα σχηματίζουν γι’ αυτήν ένα βαρύγδουπο curriculum vitae.
Έχουν γραφτεί αναρίθμητες σελίδες για το έργο της που τιμά όλο τον πολιτισμένο κόσμο, ιδιαίτερα την Ελλάδα αλλά ακόμη περισσότερο τιμά τη γενέτειρα της, το μικρό γεωγραφικά και πληθυσμιακά χωριό, τη Φουρνή μας, που γίνεται γίγαντας όταν γεννά ανθρώπους του πνευματικού αναστήματος της τιμώμενης σήμερα, Ιέρειας των γραμμάτων, Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη.
Έτσι μπορώ να πώ και εγώ, όπως πολλοί άλλοι, ότι ο κόσμος των γραμμάτων έγινε φτωχότερος μετά τον θάνατο της Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη.
Η αναφορά αυτή δημοσιευμένη στο διαδίκτυο ( internet ) που σαν αράχνη απλώνει τον ιστό του αθόρυβα σ’ όλο τον κόσμο, μεταφέρει τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη που διατηρούμε στη μνήμη της, σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο, και μας δίνει θάρρος , ελπίδα και αισιοδοξία για την πορεία μας .
Εμείς οι επιγενόμενοι, την ευχαριστούμε και την ευγνωμονούμε όχι τόσο γιατί μας έμαθε να διαβάζομε και να γράφομε, ή να τονίζομε σωστά τις λέξεις αλλά κυρίως γιατί μας δίδαξε και συνεχίζει να μας διδάσκει, την ανθρωπιά, τη λεβεντιά, την καλοσύνη.
Η αναφορά αυτή στη Μεγάλη κυρία των γραμμάτων, την αείμνηστη Σοφία Μαυροειδή – Παπαδάκη, αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη της.
http://talos.stef.teiher.gr/vhatz/KATO%20HORIO/Il%20mio%20paese%20-%20Fourni.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου