Είναι αλήθεια ότι, οι γιαγιάδες και οι παππούδες, μπορούν να προσφέρουν απεριόριστη βοήθεια με την εμπειρία τους και τη στήριξή τους. Έχουν μεγαλώσει τα δικά τους παιδιά, έχουν περάσει από εκεί που εμείς δεν έχουμε ακόμα βρεθεί. Ιδανικά, αυτό σημαίνει ότι, όταν έχουμε ένα πρόβλημα μπορούμε να στραφούμε σε αυτούς ώστε να μας δώσουν τα «φώτα τους»...
Στην πραγματικότητα όμως, πολλές οικογένειες, δεν αντιμετωπίζουν μια ιδανική κατάσταση. Αντίθετα, ενώ μπορεί να παίρνουν πολλές συμβουλές και στήριξη, αυτά μπορεί να συνοδεύονται με κριτική και έλεγχο εκ μέρος των γιαγιάδων και των παππούδων. Ή μπορεί να ακούσουμε μία συμβουλή, η οποία, να είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από τον τρόπο που έχουμε επιλέξει να διαπαιδαγωγήσουμε εμείς τα παιδιά μας.
Οι καιροί αλλάζουν, οι τρόποι αλλάζουν
Είτε αφορά ιατρικά θέματα, είτε αφορά τη ψυχολογία του παιδιού, είτε αφορά τον τρόπο που θα ντύνεται στο κρύο ή τη ζέστη, οι συμβουλές που έχουν δοθεί στους γονείς ενός παιδιού (από γιατρούς και ειδικούς) έχουν αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου (το να βάλουμε οδοντόκρεμα πάνω σε ένα έγκαυμα, για παράδειγμα, σήμερα θεωρείται λάθος, ενώ παλαιότερα ήταν διαδεδομένη πρακτική).
Πολλές φορές, ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις εκ μέρους των γονιών, που προσπαθούν να εξηγήσουν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει, δεν αποφεύγεται κάποια σύγκρουση ή η αίσθηση εκ μέρους των γιαγιάδων και παππούδων ότι είναι «λάθος». Μπορεί να αισθάνονται αδικημένοι, παρεξηγημένοι, πληγωμένοι ή αγνοημένοι. Όταν απορρίπτετε μία συμβουλή που σας δίνουν, στην ουσία είναι σαν να απορρίπτετε τον τρόπο που σας μεγάλωσαν...
Επίσης, κάποιες φορές, οι μη επιθυμητές συμβουλές δίνονται από τους γονείς τους συντρόφους μας, πράγμα το οποίο δυσκολεύει ακόμα πιο πολύ την κατάσταση. Οι ισορροπίες είναι ευαίσθητες, αρχίζουν τα στρατόπεδα να χωρίζονται, και το παιδί μπαίνει στη μέση...
Η σχέση μεταξύ γιαγιάδων και παππούδων με τα εγγόνια είναι μια σχέση, πολύτιμη και αναντικατάστατη. Όταν οριοθετηθούμε σωστά, όταν αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, ακόμα και όταν ίσως χρειαστεί να δουλέψουμε αυτή τη σχέση για τους εαυτούς μας, τότε θα δεχθούμε καλοπροαίρετα και το κομμάτι του ρόλου που τους αντιστοιχεί. Θα δεχθούμε να τους αφήσουμε να «κακομάθουν» και λίγο τα παιδιά μας! Το λίγο, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!
Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
ΦΩΤ ΑΡΧΕΙΟ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου